English    Türkçe    فارسی   

1
1950-1974

  • خواه بین نور از چراغ آخرین ** خواه بین نورش ز شمع غابرین‌‌ 1950
  • Either behold the light (of God) from the lamp of the last (saints), or behold His light from the candle of those who have gone before.

  • در بیان این حدیث که إن لربکم فی أیام دهرکم نفحات ألا فتعرضوا لها
  • Explanation of the Tradition, “Verily, your Lord hath, during the days of your time, certain breathings: oh, address yourselves to (receive) them.”

  • گفت پیغمبر که نفحتهای حق ** اندر این ایام می‌‌آرد سبق‌‌
  • The Prophet said, “In these days the breathings of God prevail:

  • گوش و هش دارید این اوقات را ** در ربایید این چنین نفحات را
  • Keep ear and mind (attentive) to these (spiritual) influences, catch up such-like breathings.”

  • نفحه آمد مر شما را دید و رفت ** هر که را که خواست جان بخشید و رفت‌‌
  • The (Divine) breathing came, beheld you, and departed: it gave life to whom it would, and departed.

  • نفحه‌‌ی دیگر رسید آگاه باش ** تا از این هم وانمانی خواجه‌‌تاش‌‌
  • Another breathing has arrived. Be thou heedful, that thou mayst not miss this one too, O comrade.

  • جان ناری یافت از وی انطفا ** مرده پوشید از بقای او قبا 1955
  • The soul of fire gained therefrom extinction; from its everlastingness the dead (soul) put on the mantle (of eternal life).

  • تازگی و جنبش طوبی است این ** همچو جنبشهای حیوان نیست این‌‌
  • This is the freshness and movement of the Túbá-tree, this is not like the movements of animals.

  • گر در افتد در زمین و آسمان ** زهره‌‌هاشان آب گردد در زمان‌‌
  • If it fall on earth and heaven, their galls will turn to water at once (they will be consumed with terror).

  • خود ز بیم این دم بی‌‌منتها ** باز خوان فأبين أن یحملنها
  • Truly, from fear of this infinite breath (they were filled with dismay): recite (the words of the Qur’án) but they refused to bear it (the trust offered to them).

  • ور نه خود أشفقن منها چون بدی ** گرنه از بیمش دل که خون شدی‌‌
  • Else, how should (the words) they shrank from it have been (in the Qur’án), unless from fear of it the heart of the mountain had become blood?

  • دوش دیگر لون این می‌‌داد دست ** لقمه‌‌ی چندی در آمد ره ببست‌‌ 1960
  • Yesternight this (breath) presented itself (to me) in a different guise (but) some morsels (of food) came in and barred the way.

  • بهر لقمه گشته لقمانی گرو ** وقت لقمان است ای لقمه برو
  • For a morsel's sake a Luqmán has become (held in custody as) a pledge: ’tis the time for Luqmán: begone, O morsel!

  • از هوای لقمه‌‌ی این خار خار ** از کف لقمان همی‌‌جویید خار
  • These pricks (of the flesh) for desire of a morsel! Seek ye always (to draw forth) the thorn from the sole of Luqmán.

  • در کف او خار و سایه‌‌ش نیز نیست ** لیکتان از حرص آن تمییز نیست‌‌
  • In his sole there is (really) no thorn or even the shadow of it, but because of concupiscence ye have not that discernment.

  • خار دان آن را که خرما دیده‌‌ای ** ز آن که بس نان کور و بس نادیده‌‌ای‌‌
  • Know that the thorn is that which thou, because thou art very greedy and very blind, hast deemed to be a date.

  • جان لقمان که گلستان خداست ** پای جانش خسته‌‌ی خاری چراست‌‌ 1965
  • Inasmuch as Luqmán's spirit is the rose-garden of God, why is the foot of his spirit wounded by a thorn?

  • اشتر آمد این وجود خار خوار ** مصطفی زادی بر این اشتر سوار
  • This thorn-eating existence is (like) a camel, and upon this camel one born of Mustafá (Mohammed) is mounted.

  • اشترا تنگ گلی بر پشت تست ** کز نسیمش در تو صد گلزار رست‌‌
  • O camel, on thy back is a bale of roses, from the perfume of which a hundred rosaries grew within thee.

  • میل تو سوی مغیلان است و ریگ ** تا چه گل چینی ز خار مرده‌‌ریگ‌‌
  • Thy inclination is towards thorn-bushes and sand: I wonder what roses thou wilt gather from worthless thorns.

  • ای بگشته زین طلب از کو به کو ** چند گویی کین گلستان کو و کو
  • O thou who in this search hast roamed from one quarter to another, how long wilt thou say, “Where, where is this rose-garden?”

  • پیش از آن کین خار پا بیرون کنی ** چشم تاریک است جولان چون کنی‌‌ 1970
  • Until thou extract this thorn in thy foot, thine eye is dark (blind): how wilt thou go about?

  • آدمی کاو می‌‌نگنجد در جهان ** در سر خاری همی‌‌گردد نهان‌‌
  • Man, who is not contained in the world, becomes hidden in the point of a thorn!

  • مصطفی آمد که سازد هم دمی ** کلمینی یا حمیراء کلمی‌‌
  • Mustafá (Mohammed) came (into the world) to make harmony: (he would say) “Speak to me, O Humayrá, speak!”

  • ای حمیراء آتش اندر  نه تو نعل ** تا ز نعل تو شود این کوه لعل
  • O Humayrá, put the horse-shoe in the fire, that by means of thy horse-shoe this mountain may become (glowing with love, like) rubies.

  • این حمیراء لفظ تانیث است و جان ** نام تانیث‌‌اش نهند این تازیان‌‌
  • This “Humayrá” is a feminine word, and the Arabs call the (word for) “spirit” feminine;