English    Türkçe    فارسی   

3
3052-3076

  • او عجب مانده که ذوق این ز چیست ** و آن عجب مانده که این در حبس کیست
  • Azap çeken, öbürüne bakar da “Bu zevk neden ki?” diye şaşırır kalır… Bu da meşakkat çekeni görür de “Acaba bunu kim hapsetmiş ki?” diye hayretlere düşer.
  • هین چرا خشکی که اینجا چشمه هاست ** هین چرا زردی که اینجا صد دواست
  • Zevk içinde olan azap çekene “Kendine gel… Neden böyle perişansın? Bak, burada ne güzel kaynaklar var. Neden böyle benzin sararmış? Burada yüzlerce deva var...
  • همنشینا هین در آ اندر چمن ** گوید ای جان من نیارم آمدن
  • Arkadaş, gafil olma, bu çimenliğe gel!” der. Fakat öbürü “Canım efendim… Gelemiyorum ki!” diye cevap verir.
  • حکایت امیر و غلامش کی نماز باره بود وانس عظیم داشت در نماز و مناجات با حق
  • Bir beyle namaza düşkün olan ve namazdan, Allah’a niyaz etmeden zevk alan kölesi
  • میرشد محتاج گرمابه سحر ** بانگ زد سنقر هلا بردار سر 3055
  • Bir bey, hamama gitme lüzumunu duydu… Seher çağı, kölesine “Sungu, uyan başını kaldır.
  • طاس و مندیل و گل از التون بگیر ** تابه گرمابه رویم ای ناگزیر
  • Hamam tasını, peştamalı, havluyu, kili, Altın’dan al da hamama gidelim, haydi” diye seslendi.
  • سنقر آن دم طاس و مندیلی نکو ** برگرفت و رفت با او دو بدو
  • Sungur, hamam tasıyla iyi bir peştamal ve havlu aldı. Beraberce yola düştüler.
  • مسجدی بر ره بد و بانگ صلا ** آمد اندر گوش سنقر در ملا
  • Yolda bir mescit vardı. Ezanda okunmaktaydı. Sungur ezan sesini duydu.
  • بود سنقر سخت مولع در نماز ** گفت ای میر من ای بنده‌نواز
  • Namaza pek düşkündü. Dedi ki: “Ey kuluna iltifatlarda, ihsanlarda bulunan beyim,
  • تو برین دکان زمانی صبرکن ** تا گزارم فرض و خوانم لم یکن 3060
  • Sen şu dükkânda birazcık otur da ben namazı kılıvereyim.”
  • چون امام و قوم بیرون آمدند ** ازنماز و وردها فارغ شدند
  • Bey, dükkânda oturdu. İmamla cemaat namazı kılıp camiden çıktılar.
  • سنقر آنجا ماند تا نزدیک چاشت ** میر سنقر را زمانی چشم داشت
  • Sungur kuşluk çağına kadar içerde kaldı. Bey, bir müddet bekledi.
  • گفت ای سنقر چرا نایی برون ** گفت می‌نگذاردم این ذو فنون
  • “Sungur, neye dışarı çıkmıyorsun?” diye seslendi. Sungur, içerden “Efendim, koyuvermiyorlar.
  • صبر کن نک آمدم ای روشنی ** نیستم غافل که در گوش منی
  • Birazcık daha sabret, şimdi geliyorum. Beni beklemekte olduğunu biliyorum, unutmadım” dedi.
  • هفت نوبت صبر کرد و بانگ کرد ** تاکه عاجز گشت از تیباش مرد 3065
  • Bey, tam yedi kere seslendi, bekledi, bekledi, seslendi. Nihayet Sungur’un bu cilvesinden usandı, âciz kaldı, sabrı tükendi.
  • پاسخش این بود می‌نگذاردم ** تا برون آیم هنوز ای محترم
  • Sungur, beyin her seslenişinde “Efendim, dışarı çıkacağım ama daha koyuvermiyorlar” diyordu.
  • گفت آخر مسجد اندر کس نماند ** کیت وا می‌دارد آنجا کت نشاند
  • Bey “Yahu, mescitte kimse kalmadı koyvermeyen kim, seni orada kim tutuyor?” diye bağırdı.
  • گفت آنک بسته‌استت از برون ** بسته است او هم مرا در اندرون
  • Sungur dedi ki: “Seni dışardan içeriye sokmayan yok mu? İşte beni de içerden dışarıya çıkarmayan o.
  • آنک نگذارد ترا کایی درون ** می‌بنگذارد مرا کایم برون
  • Sana içeri girmeye izin vermeyen, benim de dışarı çıkmama mâni olmakta.
  • آنک نگذارد کزین سو پا نهی ** او بدین سو بست پای این رهی 3070
  • Senin bu tarafa adım atmana müsaade etmeyen benim de dışarıya adım atmama mâni oluyor!”
  • ماهیان را بحر نگذارد برون ** خاکیان را بحر نگذارد درون
  • Balıkları karaya çıkarmayan deniz, karadakileri de denize sokmamakta.
  • اصل ماهی آب و حیوان از گلست ** حیله و تدبیر اینجا باطلست
  • Balığın aslı sudan, öbür hayvanların aslı topraktan.
  • قفل زفتست و گشاینده خدا ** دست در تسلیم زن واندر رضا
  • Bu işte hile ve düzene başvurmanın, tedbirlere girişmenin faydası yok ki!
  • ذره ذره گر شود مفتاحها ** این گشایش نیست جز از کبریا
  • Kilit pek kuvvetli, açıcıda Allah. Teslimiyete yapışa gör, rıza göster!
  • چون فراموشت شود تدبیر خویش ** یابی آن بخت جوان از پیر خویش 3075
  • Tedbirini unuttun mu pirinden o taze bahtı bulur, devlete erişirsin.
  • چون فراموش خودی یادت کنند ** بنده گشتی آنگه آزادت کنند
  • Kendini unuttun mu seni anarlar… Kul oldun mu azat ederler!
  • نومید شدن انبیا از قبول و پذیرای منکران قوله حتی اذا استیاس الرسل
  • “Hattâ izistey’ eserrüsül” hükmünce Peygamberlerin, münkirler, sözlerimizi kabul etmiyorlar diye ümitsizliğe, yese düşmeleri