گاو کشتن هست از شرط طریق ** تا شود از زخم دمش جان مفیق1445
To kill the cow (the fleshly soul) is the stipulation of (imposed by) the (Súfí) Path, in order that the spirit may be restored to consciousness by the stroke of her tail.
گاو نفس خویش را زوتر بکش ** تا شود روح خفی زنده و بهش
Kill most quickly the cow, your fleshly soul, so that the hidden spirit may become alive and conscious.
رجوع به حکایت ذو النون
Resumption of the story of Dhu ’l-Nún, may God sanctify his spirit!
چون رسیدند آن نفر نزدیک او ** بانگ بر زد هی کیانید اتقوا
When those persons arrived near him, he shouted, “Hey, who are ye? Take care!”
با ادب گفتند ما از دوستان ** بهر پرسش آمدیم اینجا به جان
They said respectfully, “We are some of thy friends: we have come hither in devotion to ask after thee.
چونی ای دریای عقل ذو فنون ** این چه بهتان است بر عقلت جنون
How art thou, O Sea of manifold intelligence? What aspersion on thy intelligence is this (alleged) madness?
دود گلخن کی رسد در آفتاب ** چون شود عنقا شکسته از غراب1450
How should the smoke of the bath-stove attain unto the Sun? How should the ‘Anqá be crushed by the crow?
وامگیر از ما بیان کن این سخن ** ما محبانیم با ما این مکن
Do not withhold (the truth) from us: explain this matter; we are lovers (of thee): do not behave to us in this fashion.
مر محبان را نشاید دور کرد ** یا به رو پوش و دغل مغرور کرد
One ought not to drive lovers away or dupe them by mask and false pretence.
راز را اندر میان آور شها ** رو مکن در ابر پنهانی مها
Communicate the secret, O King: do not hide thy face in the cloud, O Moon!
ما محب و صادق و دل خستهایم ** در دو عالم دل به تو در بستهایم
We are loving and true and with wounded (bleeding) hearts: in the two worlds we have fixed our hearts on thee (alone).”