-
دود گلخن کی رسد در آفتاب ** چون شود عنقا شکسته از غراب 1450
- How should the smoke of the bath-stove attain unto the Sun? How should the ‘Anqá be crushed by the crow?
-
وامگیر از ما بیان کن این سخن ** ما محبانیم با ما این مکن
- Do not withhold (the truth) from us: explain this matter; we are lovers (of thee): do not behave to us in this fashion.
-
مر محبان را نشاید دور کرد ** یا به رو پوش و دغل مغرور کرد
- One ought not to drive lovers away or dupe them by mask and false pretence.
-
راز را اندر میان آور شها ** رو مکن در ابر پنهانی مها
- Communicate the secret, O King: do not hide thy face in the cloud, O Moon!
-
ما محب و صادق و دل خستهایم ** در دو عالم دل به تو در بستهایم
- We are loving and true and with wounded (bleeding) hearts: in the two worlds we have fixed our hearts on thee (alone).”
-
فحش آغازید و دشنام از گزاف ** گفت او دیوانگانه زی و قاف 1455
- He began (to use) foul words and bad names recklessly: he spoke gibberish like madmen.
-
بر جهید و سنگ پران کرد و چوب ** جملگی بگریختند از بیم کوب
- He jumped up and let fly stones and sticks; the whole party fled for fear of blows.
-
قهقهه خندید و جنبانید سر ** گفت باد ریش این یاران نگر
- He laughed loudly and tossed his head (in scorn). “Look,” said he, “at the vain bluster of these friends!
-
دوستان بین، کو نشان دوستان ** دوستان را رنج باشد همچو جان
- See the friends! Where is the sign of (true) friends? To (true) friends pain is as (dear as) life.”
-
کی کران گیرد ز رنج دوست دوست ** رنج مغز و دوستی آن را چو پوست
- How should a friend turn aside from the pain inflicted by his friend? Pain is the kernel, and friendship is (only) as the husk to it.