-
مر محبان را نشاید دور کرد ** یا به رو پوش و دغل مغرور کرد
- One ought not to drive lovers away or dupe them by mask and false pretence.
-
راز را اندر میان آور شها ** رو مکن در ابر پنهانی مها
- Communicate the secret, O King: do not hide thy face in the cloud, O Moon!
-
ما محب و صادق و دل خستهایم ** در دو عالم دل به تو در بستهایم
- We are loving and true and with wounded (bleeding) hearts: in the two worlds we have fixed our hearts on thee (alone).”
-
فحش آغازید و دشنام از گزاف ** گفت او دیوانگانه زی و قاف 1455
- He began (to use) foul words and bad names recklessly: he spoke gibberish like madmen.
-
بر جهید و سنگ پران کرد و چوب ** جملگی بگریختند از بیم کوب
- He jumped up and let fly stones and sticks; the whole party fled for fear of blows.
-
قهقهه خندید و جنبانید سر ** گفت باد ریش این یاران نگر
- He laughed loudly and tossed his head (in scorn). “Look,” said he, “at the vain bluster of these friends!
-
دوستان بین، کو نشان دوستان ** دوستان را رنج باشد همچو جان
- See the friends! Where is the sign of (true) friends? To (true) friends pain is as (dear as) life.”
-
کی کران گیرد ز رنج دوست دوست ** رنج مغز و دوستی آن را چو پوست
- How should a friend turn aside from the pain inflicted by his friend? Pain is the kernel, and friendship is (only) as the husk to it.
-
نه نشان دوستی شد سر خوشی ** در بلا و آفت و محنت کشی 1460
- Has not joy in tribulation and calamity and suffering become the sign of (true) friendship?
-
دوست همچون زر بلا چون آتش است ** زر خالص در دل آتش خوش است
- A friend is like gold, tribulation is like the fire: the pure gold is glad in the heart of the fire.
-
امتحان کردن خواجهی لقمان زیرکی لقمان را
- How Luqmán's master tested his sagacity.