O earthly Adam, go thou above (the star) Suhá; O fiery Iblís, go to (the bottom of) the Earth.
چار طبع و علت اولی نیام ** در تصرف دایما من باقیام1625
I am not the four temperaments or the first cause, I am ever remaining in (absolute) control.
کار من بیعلت است و مستقیم ** هست تقدیرم نه علت ای سقیم
My action is uncaused and upright (independent): I have (the power of) predetermination, (I have) no cause, O infirm one.
عادت خود را بگردانم به وقت ** این غبار از پیش بنشانم به وقت
I alter My custom at the time (I choose): at the time (I will) I lay the dust (that rises) in front.
بحر را گویم که هین پر نار شو ** گویم آتش را که رو گلزار شو
I say to the sea, ‘Hark, be full of fire!’ I say to the fire, ‘Go, be a rose-garden!’
کوه را گویم سبک شو همچو پشم ** چرخ را گویم فرو در پیش چشم
I say to the mountain, ‘Be light as wool!’ I say to heaven, ‘Be rent asunder before the eye!’
گویم ای خورشید مقرون شو به ماه ** هر دو را سازم چو دو ابر سیاه1630
I say, ‘O sun, be joined to the moon!’ I make them both like two black clouds.
چشمهی خورشید را سازیم خشک ** چشمهی خون را به فن سازیم مشک
We make dry the fountain of the sun: by Our art We turn into musk the fountain of blood.”
آفتاب و مه چو دو گاو سیاه ** یوغ بر گردن ببنددشان اله
Sun and moon (shall be) like two black oxen: God will fasten a yoke upon their necks.
انکار فلسفی بر قرائت إن أصبح ماؤکم غورا
How a philosopher showed disbelief at the recitation of (the text), “if your water shall have sunk into the ground.”
مقریی میخواند از روی کتاب ** ماؤکم غورا ز چشمه بندم آب
A teacher of Qur’án-recitation was reading from the page of the Book, “(if) your water (shall have) sunk into the ground: (that is, if) I stop the water from (reaching) the spring,