پاک کن دو چشم را از موی عیب ** تا ببینی باغ و سروستان غیب
Purge thy two eyes from the hair of defect, that thou mayst behold the garden and cypress-plot of the world unseen.
دفع کن از مغز و از بینی زکام ** تا که ریح الله در آید در مشام1945
Eject the phlegm from thy brain and nose, that the wind of God may come into the centres of thy (spiritual) sense of smell.
هیچ مگذار از تب و صفرا اثر ** تا بیابی از جهان طعم شکر
Do not leave (in thyself) any trace of fever and bile, that thou mayst get from the world the taste of sugar.
داروی مردی کن و عنین مپوی ** تا برون آیند صد گون خوب روی
Remedium virilitatis adhibe neu virilitate carens cucurreris, that a hundred kinds of fair ones may come forth. [Cure (your) manhood and don’t run around impotently, that a hundred kinds of fair ones may come forth.]
کندهی تن را ز پای جان بکن ** تا کند جولان به گرد آن چمن
Tear the fetter, which is the body, from the foot of thy soul, so that it may race round the arena.
غل بخل از دست و گردن دور کن ** بخت نو دریاب در چرخ کهن
Take off the shackle of avarice from thy hands and neck: seize (and enjoy) a new fortune in the old heaven.
ور نمیتانی به کعبهی لطف پر ** عرضه کن بیچارگی بر چارهگر1950
And if thou art unable (to do that), fly to the Ka‘ba of (Divine) grace: lay thy helplessness before the Helper.
زاری و گریه قوی سرمایهای است ** رحمت کلی قویتر دایهای است
Lamentation and weeping are a mighty stock-in-trade (resource); the Universal Mercy is the mightiest nurse (to comfort and cherish).
دایه و مادر بهانه جو بود ** تا که کی آن طفل او گریان شود
The nurse and mother seeks a pretext (for giving relief): (she waits to see) when her child will begin to weep.
طفل حاجات شما را آفرید ** تا بنالید و شود شیرش پدید
He (God) created the child, (namely) your wants, in order that it might moan and that milk might (then) be produced for it.