صوفی آن صورت مپندار ای عزیز ** همچو طفلان تا کی از جوز و مویز
O dear friend, do not fancy the Súfí is the (external) form (which you behold): how long, like children, (will you be content) with walnuts and raisins?
جسم ما جوز و مویز است ای پسر ** گر تو مردی زین دو چیز اندر گذر200
Our body is (as) walnuts and raisins, O son; if you are a man, relinquish these two things;
ور تو اندر نگذری اکرام حق ** بگذراند مر ترا از نه طبق
And (even) if you do not relinquish them (by your own act), the grace of God will enable you to pass beyond the nine tiers (of Heaven).
بشنو اکنون صورت افسانه را ** لیک هین از که جدا کن دانه را
Now listen to the outward form of the tale, but take heed to separate the grain from the chaff.
.
.
حلقه‌ای آن صوفیان مستفید ** چون که در وجد و طرب آخر رسید
When at last (the meditation of) that circle of Súfís who were seeking (spiritual) profit came to an end (culminated) in ecstasy and enthusiasm,
خوان بیاوردند بهر میهمان ** از بهیمه یاد آورد آن زمان
They brought dishes of food for the guest, and he then bethought him of his beast.
گفت خادم را که در آخر برو ** راست کن بهر بهیمه کاه و جو205
He said to the famulus (the servant of the Súfís), “Go into the stable and make the straw and barley all right for the animal.”
گفت لا حول این چه افزون گفتن است ** از قدیم این کارها کار من است
“Good gracious!” he replied, “why this saying overmuch? These things have been my care since long ago.”
گفت تر کن آن جوش را از نخست ** کان خر پیر است و دندانهاش سست
The Súfí said, “First wet his barley, for ’tis an old ass, and his teeth are shaky.”
گفت لاحول این چه میگویی مها ** از من آموزند این ترتیبها
“Good gracious!” said he, “why are you telling (me) this, Sir? They are taught by me (to make) these arrangements.”