-
گفت خادم را که در آخر برو ** راست کن بهر بهیمه کاه و جو 205
- He said to the famulus (the servant of the Súfís), “Go into the stable and make the straw and barley all right for the animal.”
-
گفت لا حول این چه افزون گفتن است ** از قدیم این کارها کار من است
- “Good gracious!” he replied, “why this saying overmuch? These things have been my care since long ago.”
-
گفت تر کن آن جوش را از نخست ** کان خر پیر است و دندانهاش سست
- The Súfí said, “First wet his barley, for ’tis an old ass, and his teeth are shaky.”
-
گفت لاحول این چه میگویی مها ** از من آموزند این ترتیبها
- “Good gracious!” said he, “why are you telling (me) this, Sir? They are taught by me (to make) these arrangements.”
-
گفت پالانش فرو نه پیش پیش ** داروی منبل بنه بر پشت ریش
- The Súfí said, “First of all take off his saddle and (then) put the salve of manbal on his sore back.”
-
گفت لاحول آخر ای حکمت گزار ** جنس تو مهمانم آمد صد هزار 210
- “Good gracious!” exclaimed the servant. “Why, O purveyor of wisdom, I have had a thousand guests of your sort,
-
جمله راضی رفتهاند از پیش ما ** هست مهمان جان ما و خویش ما
- And all have departed from us well-pleased: the guest is (dear to us as) our life and our kinsman.”
-
گفت آبش ده و لیکن شیر گرم ** گفت لاحول از توام بگرفت شرم
- The Súfí said, “Give him water, but (let it be) lukewarm.” “Good gracious!” cried the other, “I am ashamed of you.”
-
گفت اندر جو تو کمتر کاه کن ** گفت لاحول این سخن کوتاه کن
- The Súfí said, “Put (only) a little straw in his barley.” “Good gracious! Cut short this speech,” he replied.
-
گفت جایش را بروب از سنگ و پشک ** ور بود تر ریز بر وی خاک خشک
- The Súfí said, “Sweep his place (clear) of stones and dung, and if it is wet, sprinkle dry earth on it.”