-
آمد از حق سوی موسی این عتاب ** کای طلوع ماه دیده تو ز جیب
- To Moses there came from God this reproach: “O thou who hast seen the rising of the moon from thy bosom,
-
مشرقت کردم ز نور ایزدی ** من حقم رنجور گشتم نامدی
- Thou whom I have made (radiant as) the place of sunrise by (illumining thee with) the Divine Light! I am God, I fell sick, thou camest not.”
-
گفت سبحانا تو پاکی از زیان ** این چه رمز است این بکن یا رب بیان
- Moses said, “O Thou transcendent in Thy glory, Thou art clear of loss (defect). What mystery is this? Explain this, O Lord!”
-
باز فرمودش که در رنجوریم ** چون نپرسیدی تو از روی کرم
- God said unto him again, “Wherefore in My sickness didst not thou kindly ask after Me?”
-
گفت یا رب نیست نقصانی تو را ** عقل گم شد این سخن را بر گشا 2160
- He answered, “O Lord, Thou hast no imperfection. (My) understanding is lost: unfold (the meaning of) these words.”
-
گفت آری بنده خاص گزین ** گشت رنجور او منم نیکو ببین
- God said, “Yea; a favourite and chosen slave (of Mine) fell sick. I am he. Consider well!
-
هست معذوریش معذوری من ** هست رنجوریش رنجوری من
- His excusability (infirmity) is My excusability, his sickness is My sickness.”
-
هر که خواهد همنشینی خدا ** تا نشیند در حضور اولیا
- Whoever wishes to sit with God, let him sit in the presence of the saints.
-
از حضور اولیا گر بسکلی ** تو هلاکی ز آن که جزوی بیکلی
- If you are broken off (divided) from the presence of the saints, you are in perdition, because you are a part without the whole.
-
هر که را دیو از کریمان وابرد ** بیکسش یابد سرش را او خورد 2165
- Whomsoever the Devil cuts off from the noble (saints), he finds him without any one (to help him), and he devours his head.