-
باز فرمودش که در رنجوریم ** چون نپرسیدی تو از روی کرم
- God said unto him again, “Wherefore in My sickness didst not thou kindly ask after Me?”
-
گفت یا رب نیست نقصانی تو را ** عقل گم شد این سخن را بر گشا 2160
- He answered, “O Lord, Thou hast no imperfection. (My) understanding is lost: unfold (the meaning of) these words.”
-
گفت آری بنده خاص گزین ** گشت رنجور او منم نیکو ببین
- God said, “Yea; a favourite and chosen slave (of Mine) fell sick. I am he. Consider well!
-
هست معذوریش معذوری من ** هست رنجوریش رنجوری من
- His excusability (infirmity) is My excusability, his sickness is My sickness.”
-
هر که خواهد همنشینی خدا ** تا نشیند در حضور اولیا
- Whoever wishes to sit with God, let him sit in the presence of the saints.
-
از حضور اولیا گر بسکلی ** تو هلاکی ز آن که جزوی بیکلی
- If you are broken off (divided) from the presence of the saints, you are in perdition, because you are a part without the whole.
-
هر که را دیو از کریمان وابرد ** بیکسش یابد سرش را او خورد 2165
- Whomsoever the Devil cuts off from the noble (saints), he finds him without any one (to help him), and he devours his head.
-
یک بدست از جمع رفتن یک زمان ** مکر دیو است بشنو و نیکو بدان
- To go for one moment a single span apart from the community (of saints) is (a result of) the Devil's guile. Hearken, and know (it) well.
-
تنها کردن باغبان صوفی و فقیه و علوی را از همدیگر
- How the gardener isolated the Súfí, the jurist, and the descendant of ‘Alí from one another.
-
باغبانی چون نظر در باغ کرد ** دید چون دزدان به باغ خود سه مرد
- A gardener, when he looked into the orchard, saw three men in his orchard, as (though they were) thieves:
-
یک فقیه و یک شریف و صوفیی ** هر یکی شوخی بدی لایوفیی
- A jurist and a Sharíf and a Súfí: each one an impudent, knavish and perfidious rogue.