-
هر که را دیو از کریمان وابرد ** بیکسش یابد سرش را او خورد 2165
- Whomsoever the Devil cuts off from the noble (saints), he finds him without any one (to help him), and he devours his head.
-
یک بدست از جمع رفتن یک زمان ** مکر دیو است بشنو و نیکو بدان
- To go for one moment a single span apart from the community (of saints) is (a result of) the Devil's guile. Hearken, and know (it) well.
-
تنها کردن باغبان صوفی و فقیه و علوی را از همدیگر
- How the gardener isolated the Súfí, the jurist, and the descendant of ‘Alí from one another.
-
باغبانی چون نظر در باغ کرد ** دید چون دزدان به باغ خود سه مرد
- A gardener, when he looked into the orchard, saw three men in his orchard, as (though they were) thieves:
-
یک فقیه و یک شریف و صوفیی ** هر یکی شوخی بدی لایوفیی
- A jurist and a Sharíf and a Súfí: each one an impudent, knavish and perfidious rogue.
-
گفت با اینها مرا صد حجت است ** لیک جمعاند و جماعت قوت است
- He said, “I have a hundred arguments against these fellows, but they are united, and a united party is (a source of) strength.
-
بر نیایم یک تنه با سه نفر ** پس ببرمشان نخست از همدگر 2170
- I cannot cope singly with three persons, so first I will sunder them from one another.
-
هر یکی را من به سویی افکنم ** چون که تنها شد سبیلش بر کنم
- I will cause each one to set out in a (different) direction, and when each is alone, I will tear out his moustache.”
-
حیله کرد و کرد صوفی را به راه ** تا کند یارانش را با او تباه
- He employed a ruse and got the Súfí away, that he might poison (the minds of) his friends against him.
-
گفت صوفی را برو سوی وثاق ** یک گلیم آور برای این رفاق
- He said to the Súfí, “Go to the house and fetch a rug for these companions (of yours).”
-
رفت صوفی گفت خلوت با دو یار ** تو فقیهی وین شریف نامدار
- (As soon as) the Súfí departed, he (the gardener) said in private to the two friends, “Thou art a jurist, and this (other) is a renowned Sharíf.