باز گفت ای شه پشیمان میشوم ** توبه کردم نو مسلمان میشوم
The falcon said, “O King, I am penitent, I am converted, I am embracing Islam anew.
آن که تو مستش کنی و شیر گیر ** گر ز مستی کج رود عذرش پذیر
He whom Thou makest drunken and pot-valiant—if from drunkenness he walk crookedly, do Thou accept his excuse.
گر چه ناخن رفت چون باشی مرا ** بر کنم من پرچم خورشید را
Though my talons are gone, when thou art mine I tear off the forelock of the sun;
ور چه پرم رفت چون بنوازیم ** چرخ بازی گم کند در بازیم345
And though my wings are gone, when Thou art kind to me the heavenly sphere loses its play (ceases to revolve).
گر کمر بخشیم که را بر کنم ** گر دهی کلکی علمها بشکنم
If Thou bestow a belt on me, I will uproot the mountain; if Thou give me a pen, I will break the banners.
آخر از پشه نه کم باشد تنم ** ملک نمرودی به پر بر هم زنم
After all, my body is not inferior to (that of) a gnat: with my wings I confound the kingdom of Nimrod.
در ضعیفی تو مرا بابیل گیر ** هر یکی خصم مرا چون پیل گیر
Suppose me to be (as) the flocks of (small) birds in weakness, suppose every one of my enemies to be as the elephant,
قدر فندق افکنم بندق حریق ** بندقم در فعل صد چون منجنیق
(Yet if) I cast a baked (clay) pellet the size of a hazelnut, my pellet in its effect is like (equal to) a hundred mangonels (ballistas).”
موسی آمد در وغا با یک عصاش ** زد بر آن فرعون و بر شمشیرهاش350
Moses came to battle with his one rod and made an onset against Pharaoh and (all) his swords.
هر رسولی یک تنه کان در زده ست ** بر همه آفاق تنها بر زده ست
Every Prophet who by himself has knocked at that door (and besought God to help him) has alone (single-handed) fought (victoriously) against the whole world.