اول و آخر نشانش کس نداد ** گفت لو کان له البحر مداد
No one has shown it to have beginning or end. He (God) said, ‘If the sea were to become ink for it (the Word of God)…’
هفت دریا گر شود کلی مداد ** نیست مر پایان شدن را هیچ امید
If the Seven Seas should become entirely ink, (still) there is no hope of coming to an end.
باغ و بیشه گر بود یک سر قلم ** زین سخن هرگز نگردد هیچ کم3545
If orchards and forests should become pens altogether, there would never be any decrease in this Word.
آن همه حبر و قلم فانی شود ** وین حدیث بیعدد باقی بود
All that ink and (all those) pens pass away, and this numberless Word is everlasting.
حالت من خواب را ماند گهی ** خواب پندارد مر آن را گمرهی
At times my state resembles sleep: a misguided person may think it is sleep.
چشم من خفته دلم بیدار دان ** شکل بیکار مرا بر کار دان
Know that my eyes are asleep, (but) my heart is awake: know that my (seemingly) inactive form is (really) in action.
گفت پیغمبر که عینای تنام ** لا ینام قلبی عن رب الأنام
The Prophet said, ‘My eyes sleep, (but) my heart is not asleep to the Lord of created beings.’
چشم تو بیدار و دل خفته به خواب ** چشم من خفته دلم در فتح باب3550
Your eyes are awake, and your heart is sunk in slumber; my eyes are asleep, (but) my heart is in (contemplation of) the opening of the door (of Divine grace).
مر دلم را پنج حس دیگر است ** حس دل را هر دو عالم منظر است
My heart hath five senses other (than the physical): both the worlds (external and spiritual) are the stage (theatre) for the senses of the heart.
تو ز ضعف خود مکن در من نگاه ** بر تو شب بر من همان شب چاشتگاه
Do not regard me from (the standpoint of) your infirmity: to you ’tis night, to me that same night is morningtide.