چون نمیرد پیش او کز امر کن ** ای امیر آب ما را زنده کن
How does not he die before him, saying, “O lord of the Water, make me living by the command ‘Be’?
هین سگ نفس ترا زنده مخواه ** کاو عدوی جان تست از دیرگاه
Take heed! Do not wish your currish (fleshy) soul alive, for it is the enemy of your spirit since long ago.
خاک بر سر استخوانی را که آن ** مانع این سگ بود از صید جان475
Dust be on the head of the bones that hinder this cur from hunting the spirit!
سگ نهای بر استخوان چون عاشقی ** دیوچهوار از چه بر خون عاشقی
(If) you are not a cur, how are you in love with bones? Why are you in love with blood, like a leech?
آن چه چشم است آن که بیناییش نیست ** ز امتحانها جز که رسواییش نیست
What (sort of) eye is that that hath no sight, and gets nothing but disgrace from the tests (to which it is put)?
سهو باشد ظنها را گاه گاه ** این چه ظن است این که کور آمد ز راه
Opinions are sometimes erroneous, (but) what (sort of) opinion is this that is blind to the (right) road?
دیده آ بر دیگران نوحهگری ** مدتی بنشین و بر خود میگری
O eye, thou makest lament for others: sit down awhile and weep for thyself!
ز ابر گریان شاخ سبز و تر شود ** ز آنکه شمع از گریه روشنتر شود480
The bough is made green and fresh by the weeping cloud, for the (same) reason that the candle is made brighter by (its) weeping.
هر کجا نوحه کنند آن جا نشین ** ز آنکه تو اولیتری اندر حنین
Wheresoever people are lamenting, sit you there (and lament), because you have a better right to moan (than they have),
ز آن که ایشان در فراق فانیاند ** غافل از لعل بقای کانیاند
Inasmuch as they are (concerned) with parting from that which passes away, and are forgetful of the ruby of everlasting-ness that belongs to the mine (of Reality);