-
بسته‌پایی چون گیا اندر زمین ** سر بجنبانی ببادی بی‌یقین 1280
- Thou art foot-bound on the earth, like grass: thou noddest thy head at a (breath of) wind, (though thou art) without certainty.
-
لیک پایت نیست تا نقلی کنی ** یا مگر پا را ازین گل بر کنی
- But thou hast no (spiritual) foot that thou shouldest make a departure or perchance drag thy foot out of this mud.
-
چون کنی پا را حیاتت زین گلست ** این حیاتت را روش بس مشکلست
- How shouldest thou drag thy foot away? Thy life is from this mud: ’tis mighty hard for this life of thine to go (on the Way to God).
-
چون حیات از حق بگیری ای روی ** پس شوی مستغنی از گل می‌روی
- (But) when thou receivest life from God, O dependent one, then thou wilt become independent of the mud and wilt go (aloft).
-
شیر خواره چون ز دایه بسکلد ** لوت‌خواره شد مرورا می‌هلد
- When the sucking (babe) is separated from its nurse, it becomes an eater of morsels and abandons her.
-
بسته‌ی شیر زمینی چون حبوب ** جو فطام خویش از قوت القلوب 1285
- Thou, like seeds, art in bondage to the milk of earth: seek to wean thyself by (partaking of) the spiritual food.
-
حرف حکمت خور که شد نور ستیر ** ای تو نور بی‌حجب را ناپذیر
- Drink the word of Wisdom, for it hath become a hidden (veiled) light, O thou who art unable to receive the unveiled Light,
-
تا پذیرا گردی ای جان نور را ** تا ببینی بی‌حجب مستور را
- To the end that thou mayst become able, O Soul, to receive the Light, and that thou mayst behold without veils that which (now) is hidden,
-
چون ستاره سیر بر گردون کنی ** بلک بی گردون سفر بی‌چون کنی
- And traverse the sky like a star; nay, (that thou mayst) journey unconditioned, without (any) sky.
-
آنچنان کز نیست در هست آمدی ** هین بگو چون آمدی مست آمدی
- (’Twas) thus thou camest into being from non-existence. Say now, how didst thou come? Thou camest drunken (unconscious).