-
کان عوضها و آن بدلها بحر را ** از کجا آید ز بعد خرجها
- (And tell) whence come to the sea those compensations and substitutes after (such) expenditures.
-
صد هزاران جانور زو می‌خورند ** ابرها هم از برونش می‌برند
- Hundreds of thousands of animals drink of it; from outside also the clouds take it (its water) away;
-
باز دریا آن عوضها می‌کشد ** از کجا دانند اصحاب رشد
- (But) again the sea draws (into itself) those compensations— whence (they come) is known to the righteous.
-
قصه‌ها آغاز کردیم از شتاب ** ماند بی مخلص درون این کتاب
- We began the stories in haste; in this Book (the Mathnawí) they are left without (being brought to) the (final) issue.
-
ای ضیاء الحق حسام الدین راد ** که فلک و ارکان چو تو شاهی نزاد 2110
- O Light of God, noble Husámu’ddín, a king whose like the sky and the elements have never brought to birth,
-
تو بنادر آمدی در جان و دل ** ای دل و جان از قدوم تو خجل
- Seldom hast thou come into (the world of) soul and heart, O thou at whose advent heart and soul are abashed.
-
چند کردم مدح قوم ما مضی ** قصد من زانها تو بودی ز اقتضا
- How oft have I praised the people of the past! Of necessity, thou wert (the object of) my quest in (praising) them.
-
خانه‌ی خود را شناسد خود دعا ** تو بنام هر که خواهی کن ثنا
- Verily the invocation knows its own house: attach the praise to the name of whomsoever you will.
-
بهر کتمان مدیح از نا محل ** حق نهادست این حکایات و مثل
- God hath set down these tales and parables for the purpose of concealing (the true nature of) the praise from the unworthy.
-
گر چه آن مدح از تو هم آمد خجل ** لیک بپذیرد خدا جهد المقل 2115
- Even if that praise is abashed before thee, yet God accepts the (utmost) exertion of one that has little (to give).