-
بازتان تواب بگشاد از گره ** گفت هین بگریز روی این سو منه
- Again that Forgiving One hath loosed that knot for you and hath said, “Beware! Flee! Set not your face in this direction!”
-
باز چون پروانه‌ی نسیان رسید ** جانتان را جانب آتش کشید
- Again, when the mandate of forgetfulness arrived, it drew your soul towards the Fire.
-
کم کن ای پروانه نسیان و شکی ** در پر سوزیده بنگر تو یکی
- O you moth, do not show any forgetfulness and doubt: look once at your burnt wing!
-
چون رهیدی شکر آن باشد که هیچ ** سوی آن دانه نداری پیچ پیچ 2880
- Since you are saved, the thanksgiving is this, that you should have no inclination towards that grain,
-
تا ترا چون شکر گویی بخشد او ** روزیی بی دام و بی خوف عدو
- In order that, when you say thanks, He may bestow on you the daily bread that is without snare and without fear of the enemy.
-
شکر آن نعمت که‌تان آزاد کرد ** نعمت حق را بباید یاد کرد
- In thanksgiving for the bounty shown in setting you free, it behoves you to commemorate the bounty of God.
-
چند اندر رنجها و در بلا ** گفتی از دامم رها ده ای خدا
- How oft in sorrows and in tribulation have you cried, “O God, deliver me from the snare,
-
تا چنین خدمت کنم احسان کنم ** خاک اندر دیده‌ی شیطان زنم
- That I may do suchlike service (to Thee) and practise beneficence and throw dust in the eyes of the Devil!”
-
حکایت نذر کردن سگان هر زمستان کی این تابستان چون بیاید خانه سازیم از بهر زمستان را
- Story of the vow made by the dogs every winter that when next summer comes they will build a house for the winter.
-
سگ زمستان جمع گردد استخوانش ** زخم سرما خرد گرداند چنانش 2885
- In winter the bones of the dog are drawn together: the blows of the frost make him so small
-
کو بگوید کین قدر تن که منم ** خانه‌ای از سنگ باید کردنم
- That he says, “Having such a little body, I must build a stone house.