-
سگ زمستان جمع گردد استخوانش ** زخم سرما خرد گرداند چنانش 2885
- In winter the bones of the dog are drawn together: the blows of the frost make him so small
-
کو بگوید کین قدر تن که منم ** خانه‌ای از سنگ باید کردنم
- That he says, “Having such a little body, I must build a stone house.
-
چونک تابستان بیاید من بچنگ ** بهر سرما خانه‌ای سازم ز سنگ
- When summer comes, I will build with my claws a stone house against the cold.”
-
چونک تابستان بیاید از گشاد ** استخوانها پهن گردد پوست شاد
- (But) when summer comes, his bones expand from the relief (which he feels), and his skin grows sleek,
-
گوید او چون زفت بیند خویش را ** در کدامین خانه گنجم ای کیا
- And, when he sees himself stout, he says, “In what house should I find room, O noble sir?”
-
زفت گردد پا کشد در سایه‌ای ** کاهلی سیری غری خودرایه‌ای 2890
- He grows stout and slinks into a shady place—a lazy, full-fed, cowardly, self-opinionated (creature)!
-
گویدش دل خانه‌ای ساز ای عمو ** گوید او در خانه کی گنجم بگو
- His heart (conscience) says to him, “Build a house, O uncle!” He says, “How shall I find room in the house? Tell (me that).”
-
استخوان حرص تو در وقت درد ** درهم آید خرد گردد در نورد
- In the hour of pain the bones of your greed shrink together and diminish in compass,
-
گویی از توبه بسازم خانه‌ای ** در زمستان باشدم استانه‌ای
- And you say penitently, “I will build a house: it will be a resting-place (refuge) for me in winter”;
-
چون بشد درد و شدت آن حرص زفت ** همچو سگ سودای خانه از تو رفت
- (But) when the pain is gone and your greed has grown stout, the desire for the house departs from you, just as (in the case of) the dog.