-
من ز سهو و بی‌وفاییها بری ** سوی من آیی گمان بد بری
- I am clear of negligence and infidelities, (yet) you come to Me and think evil.
-
این گمان بد بر آنجا بر که تو ** می‌شوی در پیش همچون خود دوتو 340
- Think this evil thought against the place where you cringe before one like yourself.
-
بس گرفتی یار و همراهان زفت ** گر ترا پرسم که کو گویی که زفت
- You got many powerful friends and companions: if I ask you, ‘Where (is so and- so)?’ you will say, ‘He is gone.’
-
یار نیکت رفت بر چرخ برین ** یار فسقت رفت در قعر زمین
- Your good friend is gone up to the highest Heaven, your wicked friend is gone to the bottom of the earth.
-
تو بماندی در میانه آنچنان ** بی‌مدد چون آتشی از کاروان
- You are left in the middle (between them) so helpless (as you are), like a fire (left behind) from a caravan.”
-
دامن او گیر ای یار دلیر ** کو منزه باشد از بالا و زیر
- O valiant friend, lay hold of the skirt of Him who is exempt from “above” and “below.”
-
نه چو عیسی سوی گردون بر شود ** نه چو قارون در زمین اندر رود 345
- Neither doth He ascend to Heaven, like Jesus, nor go (down) into the earth, like Qárún (Korah).
-
با تو باشد در مکان و بی‌مکان ** چون بمانی از سرا و از دکان
- He is with you in space and in the spaceless (world) when you leave house and shop behind.
-
او بر آرد از کدورتها صفا ** مر جفاهای ترا گیرد وفا
- He brings forth purity from defilements, He takes your acts of wrong as faithful performance (of duty).
-
چون جفا آری فرستد گوشمال ** تا ز نقصان وا روی سوی کمال
- When you commit wrong, He sends chastisement, to the end that you may go back from imperfection towards perfection.