نه گدایانند کز هر خدمتی ** از تو دارند ای مزور منتی3610
They are not beggars, that they should be grateful to you, O impostor, for every service.
لیک با بی‌رغبتیها ای ضمیر ** صدقه‌ی سلطان بیفشان وا مگیر
But, O (thou who art the) inmost consciousness (of God), notwithstanding (their) lack of desire (to hear thy message), scatter the (Divine) Sultan's charity: do not withhold it!
اسپ خود را ای رسول آسمان ** در ملولان منگر و اندر جهان
O heavenly Messenger, do not regard the disgusted ones and let thy horse bound onward!
فرخ آن ترکی که استیزه نهد ** اسپش اندر خندق آتش جهد
Blest is the Turcoman who lays contention aside and whose horse gallops into the moat of fire—
گرم گرداند فرس را آنچنان ** که کند آهنگ اوج آسمان
(Who) makes his horse so hot (in the race) that it seeks to mount to the zenith of the sky;
چشم را از غیر و غیرت دوخته ** همچو آتش خشک و تر را سوخته3615
(Who) has shut his eyes to other (than God) and to jealousy; (who), like fire, has consumed (both) dry and wet.
گر پشیمانی برو عیبی کند ** آتش اول در پشیمانی زند
If repentance find fault with him, he first sets fire to repentance.
خود پشیمانی نروید از عدم ** چون ببیند گرمی صاحب‌قدم
Verily, repentance does not spring forth from non-existence (does not show itself at all), when it sees the ardour of him whose presence brings fortune.
شناختن هر حیوانی بوی عدو خود را و حذر کردن و بطالت و خسارت آنکس کی عدو کسی بود کی ازو حذر ممکن نیست و فرار ممکن نی و مقابله ممکن نی
How every animal knows the smell of its enemy and takes precaution. The folly and perdition of him that is the enemy of that One against whom precaution is impossible, and flight is impossible, and resistance is impossible.
اسپ داند بانگ و بوی شیر را ** گر چه حیوانست الا نادرا
The horse, though it is an animal, knows the roar and smell of the lion except in rare instances;
بل عدو خویش را هر جانور ** خود بداند از نشان و از اثر
Nay, every animal indeed knows its own enemy by sign and mark.