-
بسط دیدی بسط خود را آب ده ** چون بر آید میوه با اصحاب ده
- You have felt the expansion: water your expansion, and when the fruit appears, give it to your friends.
-
باقی قصه‌ی اهل سبا
- The remainder of the Story of the people of Saba.
-
آن سبا ز اهل صبا بودند و خام ** کارشان کفران نعمت با کرام
- Saba were folk given over to dalliance and foolish; ‘twas their practice to show ingratitude to the generous.
-
باشد آن کفران نعمت در مثال ** که کنی با محسن خود تو جدال 365
- By was of illustration, it would be ingratitude to dispute with your benefactor,
-
که نمی‌باید مرا این نیکوی ** من برنجم زین چه رنجم می‌شوی
- Saying, “O do not want this kindness, I am annoyed by it: why art thou troubling me?
-
لطف کن این نیکوی را دور کن ** من نخواهم چشم زودم کور کن
- Do (me) a favour, take away this kindness; I do not desire an eye: blind me at once!”
-
پس سبا گفتند باعد بیننا ** شیننا خیر لنا خذ زیننا
- Hence the people of Saba said, “ (O Lord), put a far distance between us: our blemish is better for us, take away our adornment.
-
ما نمی‌خواهیم این ایوان و باغ ** نه زنان خوب و نه امن و فراغ
- We do not desire these palaces and orchards, nor fair women nor that safety and ease (which we now enjoy).
-
شهرها نزدیک همدیگر بدست ** آن بیابانست خوش کانجا ددست 370
- Towns near to each other are bad; the desert, where the wild beasts are, is good.”
-
یطلب الانسان فی الصیف الشتا ** فاذا جاء الشتا انکر ذا
- Man craves winter in summer, and when winter comes, he likes it not,
-
فهو لا یرضی بحال ابدا ** لا بضیق لا بعیش رغدا
- For he is never content with any state (of things), neither with poverty nor with a life of plenty