-
لیک نسبت کرد از روی خوشی ** با تو آن عاقل چو تو کودکوشی
- But, since you are childish, that intelligent man offered you the analogy respecting the sweetness (of it),
-
تا بداند کودک آن را از مثال ** گر نداند ماهیت یا عین حال 3640
- In order that the child might know it by comparison, though he does not know the quiddity or essence of the matter.
-
پس اگر گویی بدانم دور نیست ** ور ندانم گفت کذب و زور نیست
- Therefore, if you say “I know,” ’tis not far (from the truth); and if you say, “I do not know,” ’tis not a lie and a falsehood.
-
گر کسی گوید که دانی نوح را ** آن رسول حق و نور روح را
- If some one say (to you), “Do you know Noah, the Messenger of God and the Light of the spirit?”—
-
گر بگویی چون ندانم کان قمر ** هست از خورشید و مه مشهورتر
- And if you reply, “How should not I know (him)? for that (spiritual) Moon is more celebrated than the sun and moon:
-
کودکان خرد در کتابها ** و آن امامان جمله در محرابها
- The little children at school and all the Imáms in the mosques
-
نام او خوانند در قرآن صریح ** قصهاش گویند از ماضی فصیح 3645
- Recite his name distinctly in the Qur’án and tell plainly his story (as it has come down) from the past”—
-
راستگو دانیش تو از روی وصف ** گرچه ماهیت نشد از نوح کشف
- You, veracious man, know him by way of description, though the quiddity of Noah has not been revealed (to you).
-
ور بگویی من چه دانم نوح را ** همچو اویی داند او را ای فتی
- And if you reply, “How should I know Noah? (Only) one like him can know him, O youth.
-
مور لنگم من چه دانم فیل را ** پشهای کی داند اسرافیل را
- I am a lame ant. How should I know the elephant? How should a gnat know Isráfíl?”—