-
چون خیالی در دلت آمد نشست ** هر کجا که می‌گریزی با توست
- When a phantasy comes into thy heart and settles (there), it is (still) with thee wheresoever thou fleest—
-
جز خیالی عارضی باطلی ** کو بود چون صبح کاذب آفلی 3775
- Except an unsubstantial and vain phantasy which is one that sinks (and disappears) like the false dawn.
-
من چو صبح صادقم از نور رب ** که نگردد گرد روزم هیچ شب
- I am of the light of the Lord, like the true dawn, for no night prowls around my day.
-
هین مکن لاحول عمران زاده‌ام ** که ز لاحول این طرف افتاده‌ام
- Hark, do not cry Lá hawl against me, O daughter of ‘Imrán, for I have descended hither from Lá hawl.
-
مر مرا اصل و غذا لاحول بود ** نور لاحولی که پیش از قول بود
- Lá hawl was my origin and sustenance—the light of that Lá hawl which was prior to the spoken word.
-
تو همی‌گیری پناه ازمن به حق ** من نگاریده‌ی پناهم در سبق
- Thou art taking refuge from me with God: I am in eternity the image of (Him who is) the (only) refuge.
-
آن پناهم من که مخلصهات بوذ ** تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ 3780
- I am the refuge that was oft (the source of) thy deliverance. Thou takest refuge (from me), and I myself am that refuge.
-
آفتی نبود بتر از ناشناخت ** تو بر یار و ندانی عشق باخت
- There is no bane worse than ignorance: thou art with thy Friend and dost not know how to make love.
-
یار را اغیار پنداری همی ** شادیی را نام بنهادی غمی
- Thou art deeming thy Friend a stranger: upon a joy thou hast bestowed the name of a grief.”
-
اینچنین نخلی که لطف یار ماست ** چونک ما دزدیم نخلش دار ماست
- Such a date-palm, which is our Friend's favour—since we are robbers, His date-palm is our gallows.