گویم افکندم به پیشت جان خویش ** زنده کن یا سر ببر ما را چو میش
I will say, ‘I throw myself before thee: revive (me) or cut off my head, like a sheep!
کشته و مرده به پیشت ای قمر ** به که شاه زندگان جای دگر
‘Tis better to be slain and dead before thee, O Moon, that to be the king of the living in another place.
آزمودم من هزاران بار بیش ** بی تو شیرین می‌نبینم عیش خویش3800
I have put it to the test more than a thousand times: I don not deem my life sweet without thee.
غن لی یا منیتی لحن النشور ** ابرکی یا ناقتی تم السرور
Sing to me, O object of my desire, the melody of resurrection! Kneel, O my she-camel! The joy is complete.
ابلعی یا ارض دمعی قد کفی ** اشربی یا نفس وردا قد صفا
O earth, swallow my tears- surely they are enough. Drink, O my soul, a draught that is now pure!
عدت یا عیدی الینا مرحبا ** نعم ما روحت یا ریح الصبا
Thou hast returned to us, O my festival! Welcome! How goodly is the refreshment thou hast brought, O Zephyr!’”
گفت ای یاران روان گشتم وداع ** سوی آن صدری که امیرست و مطاع
He said, “Farewell, my friends: I have set out towards the Sadr who commands and is obeyed.
دم‌بدم در سوز بریان می‌شوم ** هرچه بادا باد آنجا می‌روم3805
Moment by moment I am being roasted in the flames. (of separation from him): I will go thither, come what may!
گرچه دل چون سنگ خارا می‌کند ** جان من عزم بخارا می‌کند
Although he is making his heart like a hard rock (against me), my soul is bound for Bukhárá.
مسکن یارست و شهر شاه من ** پیش عاشق این بود حب الوطن
It is the abode of my Friend and the city of my King: in the lover’s eyes this is (the meaning of) love of one’s native land.”
پرسیدن معشوقی از عاشق غریب خود کی از شهرها کدام شهر را خوشتر یافتی و انبوه‌تر و محتشم‌تر و پر نعمت‌تر و دلگشاتر
How a loved one asked her lover who had travelled in foreign countries, “Which city didst thou find the fairest and most thronged and the most magnificent and rich and charming?”