چون قضا آید شود تنگ این جهان ** از قضا حلوا شود رنج دهان380
When the (Divine) decree comes to pass, this (whole) world becomes cramped (so that there is no escape); by the (Divine) decree sweetmeat becomes anguish to the mouth.
گفت اذا جاء القضا ضاق الفضا ** تحجب الابصار اذ جاء القضا
He ( the Prophet) said, “When the Decree comes, the (widest) expanse is narrow; when the Decree comes, the eyes are veiled.”
چشم بسته می‌شود وقت قضا ** تا نبیند چشم کحل چشم را
The eye is bandaged at the time if the Decree, so that the eye does not see the eye’s collyrium.
مکر آن فارس چو انگیزید گرد ** آن غبارت ز استغاثت دور کرد
When the cunning of that Horseman has raised the dust, the dust keeps thee off from calling for aid.
سوی فارس رو مرو سوی غبار ** ورنه بر تو کوبد آن مکر سوار
Go towards the Horseman, go not towards the dust; else the cunning of the Rider will beat upon thee.
گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد385
God said, “He whom this wolf devoured, he saw the wolf’s dust; how did not he make piteous moan?”
او نمی‌دانست گرد گرگ را ** با چنین دانش چرا کرد او چرا
Did not he know the wolf’s dust? (Then), with such knowledge, why did he graze?
گوسفندان بوی گرگ با گزند ** می‌بدانند و بهر سو می‌خزند
Sheep know the smell of the harmful wolf and creep away in every direction.
مغز حیوانات بوی شیر را ** می‌بداند ترک می‌گوید چرا
The brain of animals knows the smell of the lion and bids farewell to grazing.
بوی شیر خشم دیدی باز گرد ** با مناجات و حذر انباز گرد
Thou hast smelt the lion of (God’s) wrath. Turn back! Consort with prayer and dread!