-
آنک گندم را ز خود روزی دهد ** کی توکلهات را ضایع نهد 430
- He that giveth sustenance from Himself unto the wheat, how should He let thy acts of trust (in Him) be wasted?
-
از پی گندم جدا گشتی از آن ** که فرستادست گندم ز آسمان
- For the sake of wheat thou hast become parted from Him who hath sent the wheat from Heaven.
-
دعوت باز بطان را از آب به صحرا
- How the falcon invited the ducks to come from the water to the plain.
-
باز گوید بط را کز آب خیز ** تا ببینی دشتها را قندریز
- Says the falcon to the duck, “Arise from the water, that thou mayst see the plains diffusing sweetness,”
-
بط عاقل گویدش ای باز دور ** آب ما را حصن و امنست و سرور
- (But) the wise duck says to him, “Away, O falcon! The water is our stronghold and safety and joy.”
-
دیو چون باز آمد ای بطان شتاب ** هین به بیرون کم روید از حصن آب
- The Devil is like the falcon. O ducks, make haste (to guard yourselves)! Beware, do not come out of your stronghold, the water.
-
باز را گویند رو رو باز گرد ** از سر ما دست دار ای پای‌مرد 435
- They (the ducks) say to the falcon, “Begone, begone! Turn back and keep the hand off our heads, O kind friend!
-
ما بری از دعوتت دعوت ترا ** ما ننوشیم این دم تو کافرا
- We are quit of thy invitation: (keep) the invitation for thyself: we will not listen to these words of thine, O infidel!
-
حصن ما را قند و قندستان ترا ** من نخواهم هدیه‌ات بستان ترا
- The stronghold (the water) is (enough) for us: let the sugar and sugar-fields be thine! I do not desire thy gift: take it for thyself!
-
چونک جان باشد نیاید لوت کم ** چونک لشکر هست کم ناید علم
- Whilst there is life (in the body), food will not fail; when there is an army, banners will not fail.”
-
خواجه‌ی حازم بسی عذر آورید ** بس بهانه کرد با دیو مرید
- The prudent Khwája offered many an excuse and made many a pretext to the (countryman who resembled the) obstinate Devil.