-
تو چو عزم دین کنی با اجتهاد ** دیو بانگت بر زند اندر نهاد
- When you earnestly resolve to be religious, the Devil in your nature cries out at you,
-
که مرو زان سو بیندیش ای غوی ** که اسیر رنج و درویشی شوی
- “Go not in that direction! Bethink you, O misguided one; for you will become captive to distress and poverty.
-
بی‌نوا گردی ز یاران وابری ** خوار گردی و پشیمانی خوری
- You will become destitute, you will be cut off from friends, you will be despised, you will feel sorry.”
-
تو ز بیم بانگ آن دیو لعین ** وا گریزی در ضلالت از یقین
- From fear of the outcry of that accursed Devil you flee away from certain truth into error,
-
که هلا فردا و پس فردا مراست ** راه دین پویم که مهلت پیش ماست 4330
- Saying, “Ho, to-morrow is mine and after to-morrow: I will run in the Way of religion, I have (plenty of) time.”
-
مرگ بینی باز کو از چپ و راست ** می‌کشد همسایه را تا بانگ خاست
- Then again you see Death killing your neighbours on left and right, so that the cry (of lamentation) is raised.
-
باز عزم دین کنی از بیم جان ** مرد سازی خویشتن را یک زمان
- Now, in fear of (your) life, you resolve to be religious: for a while, you make yourself a (true) man;
-
پس سلح بر بندی از علم و حکم ** که من از خوفی نیارم پای کم
- So you put on the armour of knowledge and wisdom, saying, “I will not shrink from any danger.”
-
باز بانگی بر زند بر تو ز مکر ** که بترس و باز گرد از تیغ فقر
- Again he (the Devil) deceitfully cries out at you—“Be afraid and turn away from the sword of poverty!”
-
باز بگریزی ز راه روشنی ** آن سلاح علم و فن را بفکنی 4335
- Once more you flee from the Way of Light and cast off that armour of knowledge and virtue.