-
سایه‌هایی که بود جویای نور ** نیست گردد چون کند نورش ظهور 4660
- The reflexions that are seeking the Light are naughted when His Light appears.
-
عقل کی ماند چو باشد سرده او ** کل شیء هالک الا وجهه
- How should the reason remain when He bids it go?Everything is perishing except His Face.
-
هالک آید پیش وجهش هست و نیست ** هستی اندر نیستی خود طرفه‌ایست
- Before His Face the existent and the non-existent perish: existence in nonexistence is in sooth a marvellous thing!
-
اندرین محضر خردها شد ز دست ** چون قلم اینجا رسیده شد شکست
- In this place of presence (all) minds are lost beyond control; when the pen reaches this point, it breaks.
-
نواختن معشوق عاشق بیهوش را تا به هوش باز آید
- How the Beloved caressed the senseless lover, that he might return to his senses.
-
می‌کشید از بیهشی‌اش در بیان ** اندک اندک از کرم صدر جهان
- The Sadr-i Jahán, from kindness, was drawing him little by little from senselessness into (the capacity for) clear expression.
-
بانگ زد در گوش او شه کای گدا ** زر نثار آوردمت دامن گشا 4665
- The Prince cried into his ear, “O beggar, I bring gold to scatter o’er thee; spread out thy skirt.
-
جان تو کاندر فراقم می‌طپید ** چونک زنهارش رسیدم چون رمید
- Thy spirit, which was quivering (with distress) in separation. from me—since I have come to protect it, how has it fled?
-
ای بدیده در فراقم گرم و سرد ** با خود آ از بی‌خودی و باز گرد
- O thou who hast suffered heat and cold in separation from me, come to thyself from selflessness and return!”
-
مرغ خانه اشتری را بی خرد ** رسم مهمانش به خانه می‌برد
- The domestic fowl, in the manner of a host, foolishly brings a camel to her house.
-
چون به خانه مرغ اشتر پا نهاد ** خانه ویران گشت و سقف اندر فتاد
- When the camel set foot in the hen’s house, the house was destroyed and the roof fell in.