آسمان می‌گفت آن دم با زمین ** گر قیامت را ندیدستی ببین
At that moment the heaven was saying to the earth, “If thou hast never seen the Resurrection, behold it (now)!”
عقل حیران که چه عشق است و چه حال ** تا فراق او عجب‌تر یا وصال
The intellect (was) bewildered, saying, "What is love and what is ecstasy? (I know not) whether separation from Him or union with Him is the more marvellous."
چرخ بر خوانده قیامت‌نامه را ** تا مجره بر دریده جامه را
The sky read the letter (announcement) of Resurrection (and was so distraught that) it rent its garment up to the Milky Way.
با دو عالم عشق را بیگانگی ** اندرو هفتاد و دو دیوانگی
Love bath estrangement with (is a stranger to) the two worlds: in it are two-and-seventy madnesses.
سخت پنهانست و پیدا حیرتش ** جان سلطانان جان در حسرتش4720
It is exceedingly hidden, and (only) its bewilderment is manifest the soul of the spiritual sultans is pining for it
غیر هفتاد و دو ملت کیش او ** تخت شاهان تخته‌بندی پیش او
Its religion is other than (that of) the two-and-seventy sects: beside it the throne of Kings is (but) a splint-bandage.
مطرب عشق این زند وقت سماع ** بندگی بند و خداوندی صداع
At the time of the samá’ Love’s minstrel strikes up this (strain): “Servitude is chains and lordship headache.”
پس چه باشد عشق دریای عدم ** در شکسته عقل را آنجا قدم
Then what is Love? The Sea of Not-being: there the foot of the intellect is shattered.
بندگی و سلطنت معلوم شد ** زین دو پرده عاشقی مکتوم شد
Servitude and sovereignty are known: loverhood is concealed by these two veils.
کاشکی هستی زبانی داشتی ** تا ز هستان پرده‌ها برداشتی4725
Would that Being had a tongue; that it might remove the veils from existent beings!