-
عاشق و مستی و بگشاده زبان ** الله الله اشتری بر ناودان
- Thou art a lover and intoxicated, and thy tongue (is) loosed! —God! God! thou art (like) the camel on the water-spout!
-
چون ز راز و ناز او گوید زبان ** یا جمیل الستر خواند آسمان
- When the tongue tells of His mystery and coquetry, Heaven chants (the prayer), “O Thou that art goodly in covering!”
-
ستر چه در پشم و پنبه آذرست ** تا همی‌پوشیش او پیداترست
- What covering (can there be)? The fire is in the wool cotton whilst thou art covering it up, it is (all the) more manifest.
-
چون بکوشم تا سرش پنهان کنم ** سر بر آرد چون علم کاینک منم
- When I endeavour to hide His (Love’s) secret, He lifts up His head, like a banner, saying, “Look, here am I!”
-
رغم انفم گیردم او هر دو گوش ** کای مدمغ چونش می‌پوشی بپوش 4735
- In despite of me He seizes both my ears, saying, “O scatter-brain, how wilt thou cover it Cover it (if thou canst)!”
-
گویمش رو گرچه بر جوشیده‌ای ** همچو جان پیدایی و پوشیده‌ای
- I say to Him, “Begone! Though thou hast bubbled up (hast become fervid), (yet) thou art (both) manifest and concealed, like the soul.”
-
گوید او محبوس خنبست این تنم ** چون می اندر بزم خنبک می‌زنم
- He says, “This body of mine is imprisoned in the jar, (but) like wine I am clapping hands (making a merry noise) at the banquet.”
-
گویمش زان پیش که گردی گرو ** تا نیاید آفت مستی برو
- I say to Him, “Go ere thou art put in pawn (confinement) lest the bane of intoxication befall (thee).”
-
گوید از جام لطیف‌آشام من ** یار روزم تا نماز شام من
- He says, “I befriend the day with (my) delicious cup until the evening-prayer.
-
چون بیاید شام و دزدد جام من ** گویمش وا ده که نامد شام من 4740
- When evening comes and steals my cup, I will say to it, ‘Give (it) back, for my evening hath not come.’”