-
گوید او محبوس خنبست این تنم ** چون می اندر بزم خنبک می‌زنم
- He says, “This body of mine is imprisoned in the jar, (but) like wine I am clapping hands (making a merry noise) at the banquet.”
-
گویمش زان پیش که گردی گرو ** تا نیاید آفت مستی برو
- I say to Him, “Go ere thou art put in pawn (confinement) lest the bane of intoxication befall (thee).”
-
گوید از جام لطیف‌آشام من ** یار روزم تا نماز شام من
- He says, “I befriend the day with (my) delicious cup until the evening-prayer.
-
چون بیاید شام و دزدد جام من ** گویمش وا ده که نامد شام من 4740
- When evening comes and steals my cup, I will say to it, ‘Give (it) back, for my evening hath not come.’”
-
زان عرب بنهاد نام می مدام ** زانک سیری نیست می‌خور را مدام
- Hence the Arabs applied the name mudám to wine, because the wine-drinker is never sated.
-
عشق جوشد باده‌ی تحقیق را ** او بود ساقی نهان صدیق را
- Love makes the wine of realisation to bubble: He is the cup-bearer to the siddíq (true lover) in secret.
-
چون بجویی تو بتوفیق حسن ** باده آب جان بود ابریق تن
- When you seek (the reality) with good help (from God), the water (essence) of the spirit is the wine, and the body is the flagon.
-
چون بیفزاید می توفیق را ** قوت می بشکند ابریق را
- When He increases the wine of His help, the potency of the wine bursts the flagon.
-
آب گردد ساقی و هم مست آب ** چون مگو والله اعلم بالصواب 4745
- The water (the spirit) becomes the Cup-bearer, and the water (is) also the drunken man. Tell not how! And Go best knoweth the right.
-
پرتو ساقیست کاندر شیره رفت ** شیره بر جوشید و رقصان گشت و زفت
- ‘Tis the radiance of the Cup-bearer that entered into the must: the must bubbled up and began to dance and waxed strong.