خویش را از ره‌روان کمتر شمر ** تو حریف ره‌ریانی گه مخور695
Do not count thyself one of the travellers on the Way; thou art a comrade of them that defile the Way: do not eat dung (do not talk rubbish)!
باز پر از شید سوی عقل تاز ** کی پرد بر آسمان پر مجاز
Fly back from hypocrisy, hasten towards Reason: how shall the wing of the phenomenal (unreal) soar to Heaven?
خویشتن را عاشق حق ساختی ** عشق با دیو سیاهی باختی
Thou hast feigned to be a lover of God, (but in truth) thou hast played the game of love with a black devil.
عاشق و معشوق را در رستخیز ** دو بدو بندند و پیش آرند تیز
At the Resurrection lover and beloved shall be tied in couples and quickly brought forward (to judgement).
تو چه خود را گیج و بی‌خود کرده‌ای ** خون رز کو خون ما را خورده‌ای
Why hast thou made thyself crazy and senseless? Where is the blood of the vine? Thou hast drunk our blood,
رو که نشناسم ترا از من بجه ** عارف بی‌خویشم و بهلول ده700
(Saying), “Begone, I do not know thee: spring away from me. I am a gnostic who is beside himself and (I am) the Buhlúl of the village.”
تو توهم می‌کنی از قرب حق ** که طبق‌گر دور نبود از طبق
Thou art conceiving a false opinion of thy nearness to God, thinking that the Tray-maker is not far from the tray;
این نمی‌بینی که قرب اولیا ** صد کرامت دارد و کار و کیا
(And) thou dost not see this, that the nearness of the saints (to God) hath a hundred miracles and pomps and powers.
آهن از داوود مومی می‌شود ** موم در دستت چو آهن می‌بود
By David iron is made (soft as) a piece of wax; in thy hand wax is (hard) as iron.
قرب خلق و رزق بر جمله‌ست عام ** قرب وحی عشق دارند این کرام
Nearness (to God) in respect of (His) creating and sustaining (us) is common to all, (but only) these noble ones possess the nearness (consisting) of the inspiration of Love.