خیز بلقیسا بیا و ملک بین ** بر لب دریای یزدان در بچین
“Arise, O Bilqís! Come and behold the Kingdom! Gather pearls on the shore of God’s Sea!
خواهرانت ساکن چرخ سنی ** تو بمرداری چه سلطانی کنی
Thy sisters are dwelling in the glorious Heaven: why dost thou behave like a sultan on account of (possessing) a carcase?
خواهرانت را ز بخششهای راد ** هیچ می‌دانی که آن سلطان چه داد
Dost thou know at all what noble gifts that Sultan (God) gave to thy sisters?
تو ز شادی چون گرفتی طبل‌زن ** که منم شاه و رئیس گولحن
How didst thou jubilantly take drummers (into thy service), proclaiming, ‘I am queen and mistress of the bath-stove’?”
مثل قانع شدن آدمی به دنیا و حرص او در طلب دنیا و غفلت او از دولت روحانیان کی ابنای جنس وی‌اند و نعره‌زنان کی یا لیت قومی یعلمون
Parable of Man's being contented with (the goods of) this world, and his greed in seeking (them) and his indifference to the high and blessed estate of the spiritual who are his congeners (and are) crying, "Oh, would that my people might know!"
آن سگی در کو گدای کور دید ** حمله می‌آورد و دلقش می‌درید1045
A dog saw a blind beggar in the street, and was rushing at him and tearing his cloak.
گفته‌ایم این را ولی باری دگر ** شد مکرر بهر تاکید خبر
We have (already) related this, but it is repeated (here) once again in order to strengthen (the effect of) the story.
کور گفتش آخر آن یاران تو ** بر کهند این دم شکاری صیدجو
The blind man said to it (the dog), “Why, at this moment your friends are hunting and seeking prey on the mountain.
قوم تو در کوه می‌گیرند گور ** در میان کوی می‌گیری تو کور
Your kinsfolk are catching onagers in the mountains: you are catching blind men in the streets.”
ترک این تزویر گو شیخ نفور ** آب شوری جمع کرده چند کور
O recalcitrant Shaykh, abandon this imposture: thou art (like) briny water, having gathered some blind men (around thee),
کین مریدان من و من آب شور ** می‌خورند از من همی گردند کور1050
(As though implicitly thou wert) saying, “These are my disciples, and I am (like) briny water: they drink of me and become blind.”