صد کراهت در درون تو چو خار ** کی بود انده نشان ابتشار
A hundred loathings like thorns are in thy heart: how should grief be the sign of rejoicing?
کو نشان عشق و ایثار و رضا ** گر درستست آنچ گفتی ما مضی
Where are the signs of love and charity and being pleased (with God), if what thou hast said of what passed is true?
خود گرفتم مال گم شد میل کو ** سیل اگر بگذشت جای سیل کو
I grant, forsooth, that the riches are gone: (then) where is (thy) desire (for spiritual riches)? If the torrent has gone by, where is the torrent-bed?
چشم تو گر بد سیاه و جان‌فزا ** گر نماند او جان‌فزا ازرق چرا1755
If (as thou pretendest) thine eye was (once) black and soul-inspiring, and if it is soul-inspiring no longer, (then) why is it blue?
کو نشان پاک‌بازی ای ترش ** بوی لاف کژ همی‌آید خمش
Where are the signs of self-sacrifice, O sour one? The smell of false and empty words is coming (from thee): be silent!”
صد نشان باشد درون ایثار را ** صد علامت هست نیکوکار را
Charity (for God's sake) hath a hundred signs within (in the heart): the good deed hath a hundred tokens.
مال در ایثار اگر گردد تلف ** در درون صد زندگی آید خلف
If riches be consumed in charity, a hundred lives come into the heart as a substitute.
در زمین حق زراعت کردنی ** تخمهای پاک آنگه دخل نی
A sowing of pure seeds in God's earth, and then no income! (That is impossible.)
گر نروید خوشه از روضات هو ** پس چه واسع باشد ارض الله بگو1760
If the (spiritual) ears of corn grow not from the gardens of Hú (God), then tell (me), how should God's earth be “spacious”?
چونک این ارض فنا بی‌ریع نیست ** چون بود ارض الله آن مستوسعیست
Since this earth of mortality is not without produce, how should God's earth be (without it)? That (earth of God) is a spacious place.