ای تو کام جان هر خودکامه‌ای ** هر دم از غیبت پیام و نامه‌ای
O thou who art the desire of every one who (wilfully) follows his own desire (for God), thou to whom there is (coming) at every moment a message and letter from the Unseen,
هر دمی یعقوب‌وار از یوسفی ** می‌رسد اندر مشام تو شفا1815
Thou to whose (spiritual) organ of smell there is coming at every moment, as to Jacob, balm from a Joseph,
قطره‌ای بر ریز بر ما زان سبو ** شمه‌ای زان گلستان با ما بگو
Spill upon us one drop from that pitcher, give us one word that smells of that garden.
خو نداریم ای جمال مهتری ** که لب ما خشک و تو تنها خوری
We are not accustomed, O (thou who art the) beauty of (spiritual) majesty, that thou shouldst drink alone while our lips are dry.
ای فلک‌پیمای چست چست‌خیز ** زانچ خوردی جرعه‌ای بر ما بریز
O nimble, nimbly-rising traverser of Heaven, spill upon us one draught of that which thou hast drunk.
میر مجلس نیست در دوران دگر ** جز تو ای شه در حریفان در نگر
There is no other Master of the Revels in the world except thee: O king, look (with favour) on the boon-companions!
کی توان نوشید این می زیردست ** می یقین مر مرد را رسواگرست1820
How is it possible to quaff this wine underhand (in secret)? Certainly wine is the exposer of man.
بوی را پوشیده و مکنون کند ** چشم مست خویشتن را چون کند
He may disguise and conceal the scent, (but) how will he hide his intoxicated eye?
خود نه آن بویست این که اندر جهان ** صد هزاران پرده‌اش دارد نهان
In sooth this is not a scent that thousands of veils will keep hidden in the world.
پر شد از تیزی او صحرا و دشت ** دشت چه کز نه فلک هم در گذشت
The desert and plain are filled with its pungency. What (of the) plain? for it hath passed even beyond the nine spheres (of Heaven).