تو نتوانی ابروی من ساختن ** چون توانی جان من بشناختن
Thou canst not fashion my eyebrow: how canst thou know my soul?
بلک آن غدار و آن طاغی توی ** که کنی با حق دعوی دوی
Nay, ’tis thou who art the traitor and the insolent one, for thou claimest duality with God.
گر بکشتم من عوانی را به سهو ** نه برای نفس کشتم نه به لهو2330
If I inadvertently killed a ruffian, I killed (him) neither for self's sake nor in sport.
من زدم مشتی و ناگاه اوفتاد ** آنک جانش خود نبد جانی بداد
I struck (him) a blow with my fist, and he suddenly fell: one who really had no soul gave up a soul.
من سگی کشتم تو مرسلزادگان ** صدهزاران طفل بیجرم و زیان
I killed a cur: thou the children of him who was sent (by God)—hundreds of thousands of innocent and harmless babes—
کشتهای و خونشان در گردنت ** تا چه آید بر تو زین خون خوردنت
Hast killed, and their blood is on thy neck: consider what shall come upon thee because of this blood-drinking of thine.
کشتهای ذریت یعقوب را ** بر امید قتل من مطلوب را
Thou hast killed the progeny of Jacob—those sought after in hope of slaying me.
کوری تو حق مرا خود برگزید ** سرنگون شد آنچ نفست میپزید2335
In despite of thee God Himself chose me out: that (plot) which thy soul was concocting was overthrown.”
گفت اینها را بهل بیهیچ شک ** این بود حق من و نان و نمک
He (Pharaoh) said, “Let these things be without any doubt (grant that all this is true): is it (the gratitude) due to me and to the bread and salt (which thou hast eaten)
که مرا پیش حشر خواری کنی ** روز روشن بر دلم تاری کنی
That thou shouldst treat me with contumely in the presence of the assembled people and make the bright day dark to my heart?”