-
چون کساد هدیه آنجا شد پدید ** شرمساریشان همی واپس کشید
- When the worthlessness of the gift became apparent there (in Solomon's kingdom), shamefacedness was drawing them back (towards Bilqís);
-
باز گفتند ار کساد و ار روا ** چیست بر ما بنده فرمانیم ما 570
- (But) again they said, “Whether it be worthless or valuable, what matter to us? We are slaves (bound) to (obey) the command.
-
گر زر و گر خاک ما را بردنیست ** امر فرمان‌ده به جا آوردنیست
- Whether we have to bring gold or earth, the command of the one who gives the command is to be executed.
-
گر بفرمایند که واپس برید ** هم به فرمان تحفه را باز آورید
- If they command you to bring it back (to Bilqís), (then) take the gift back according to the command.”
-
خنده‌ش آمد چون سلیمان آن بدید ** کز شما من کی طلب کردم ثرید
- When Solomon beheld that (gift), he laughed, saying, “When did I seek tharíd from you?
-
من نمی‌گویم مرا هدیه دهید ** بلک گفتم لایق هدیه شوید
- I do not bid you bestow gifts on me; nay, I bid you be worthy of the gifts (which I bestow);
-
که مرا از غیب نادر هدیه‌هاست ** که بشر آن را نیارد نیز خواست 575
- For I have rare gifts (coming) from the Unseen, which human beings durst not even ask for.
-
می‌پرستید اختری کو زر کند ** رو باو آرید کو اختر کند
- Ye worship the star (planet) that makes gold: turn your faces towards Him that makes the star.
-
می‌پرستید آفتاب چرخ را ** خوار کرده جان عالی‌نرخ را
- Ye worship the sun in heaven, having despised the Spirit (which is) of high price.
-
آفتاب از امر حق طباخ ماست ** ابلهی باشد که گوییم او خداست
- The sun, by command of God, is our cook: ’twere folly that we should say it is God.