-
چون شوی محرم گشایم با تو لب ** تا ببینی آفتابی نیم‌شب
- When thou becomest intimate, I will open my lips (to speak) with thee, that thou may’st behold a Sun at midnight.
-
جز روان پاک او را شرق نه ** در طلوعش روز و شب را فرق نه 585
- It hath no Orient but the pure spirit: in (respect of) its rising, there is no difference between day and night.
-
روز آن باشد که او شارق شود ** شب نماند شب چو او بارق شود
- ’Tis day when it (the Sun) rises; when it begins to shine, night is night no more.
-
چون نماید ذره پیش آفتاب ** هم‌چنانست آفتاب اندر لباب
- (Such) as the mote appears in the presence of the sun, even such is the sun (of this world) in the pure substance (of the Light of God).
-
آفتابی را که رخشان می‌شود ** دیده پیشش کند و حیران می‌شود
- The sun that becomes resplendent, and before which the (keenest) sight is blunted and dazzled—
-
هم‌چو ذره بینیش در نور عرش ** پیش نور بی حد موفور عرش
- Thou wilt see it as a mote in the light of the Divine Throne, (a mote) beside the illimitable abounding light of the Divine Throne.
-
خوار و مسکین بینی او را بی‌قرار ** دیده را قوت شده از کردگار 590
- Thou wilt deem it base and lowly and impermanent, (when) strength has come to thine (inward) eye from the Creator.”
-
کیمیایی که ازو یک ماثری ** بر دخان افتاد گشت آن اختری
- (The Divine Light is) the Philosophers' Stone from which a single impression fell on the (primal) vapour, and it (the vapour) became a star;
-
نادر اکسیری که از وی نیم تاب ** بر ظلامی زد به گردش آفتاب
- The unique elixir of which half a gleam struck upon a (region of) darkness and made it the sun;
-
بوالعجب میناگری کز یک عمل ** بست چندین خاصیت را بر زحل
- The marvellous alchemist who by a single operation fastened all these properties on Saturn.