-
مثنوی اندر فروع و در اصول ** جمله آن تست کردستی قبول 755
- The whole Mathnawí in its branches and roots is thine: thou hast accepted (it).
-
در قبول آرند شاهان نیک و بد ** چون قبول آرند نبود بیش رد
- Kings accept (both) good and bad: when they accept (anything), it is reprobate no more.
-
چون نهالی کاشتی آبش بده ** چون گشادش داده‌ای بگشا گره
- Since thou hast planted the sapling, give it water. Since thou hast given it freedom (to grow), untie the knots.
-
قصدم از الفاظ او راز توست ** قصدم از انشایش آواز توست
- In (all) its expressions my object is (to reveal) thy mystery; in composing it my object is (to hear) thy voice.
-
پیش من آوازت آواز خداست ** عاشق از معشوق حاشا که جداست
- To me thy voice is the voice of God: Heaven forfend that (I should say) the lover is separate from the Beloved.
-
اتصالی بی‌تکیف بی‌قیاس ** هست رب‌الناس را با جان ناس 760
- There is a union beyond description or analogy between the Lord of Man and the spirit of Man.
-
لیک گفتم ناس من نسناس نی ** ناس غیر جان جان‌اشناس نی
- But I said nás (Man), not nasnás; nás is none but the spirit that knows the (Divine) Spirit.
-
ناس مردم باشد و کو مردمی ** تو سر مردم ندیدستی دمی
- Nás is Man, and where is Manhood? You have never beheld the head (spiritual principle) of Man: you are a tail.
-
ما رمیت اذ رمیت خوانده‌ای ** لیک جسمی در تجزی مانده‌ای
- You have recited (the text) thou didst not throw when thou threwest, but you are a (mere) body: you have remained in division.
-
ملک جسمت را چو بلقیس ای غبی ** ترک کن بهر سلیمان نبی
- Like Bilqís, O foolish one, abandon the kingdom of your body for the sake of the prophet Solomon.