English    Türkçe    فارسی   

5
1308-1317

  • گریه‌ی او خنده‌ی او آن سریست  ** زانچ وهم عقل باشد آن بریست 
  • His weeping, his laughter—(both) are of Yonder (World) and transcend all that the intellect may conceive.

  • آب دیده‌ی او چو دیده‌ی او بود  ** دیده‌ی نادیده دیده کی شود 
  • His tears are like his eye: how should the sightless eye become a (seeing) eye?

  • آنچ او بیند نتان کردن مساس  ** نه از قیاس عقل و نه از راه حواس  1310
  • That which he sees cannot be touched (apprehended) either by the analogical judgement of the intellect or by way of the senses.

  • شب گریزد چونک نور آید ز دور  ** پس چه داند ظلمت شب حال نور 
  • Night flees when Light comes from afar: what, then, should the darkness of Night know concerning Light?

  • پشه بگریزد ز باد با دها  ** پس چه داند پشه ذوق بادها 
  • The gnat flees from the keen wind: what, then, should the gnat know of the (delicious) savour of the winds?

  • چون قدیم آید حدث گردد عبث  ** پس کجا داند قدیمی را حدث 
  • When the Eternal comes, the temporal is made vain: what, then, should the temporal know of Eternity?

  • بر حدث چون زد قدم دنگش کند  ** چونک کردش نیست هم‌رنگش کند 
  • When Eternity comes in contact with the temporal, it strikes it dumb; when it has naughted it, it makes it homogeneous (with itself).

  • گر بخواهی تو بیایی صد نظیر  ** لیک من پروا ندارم ای فقیر  1315
  • You can find a hundred parallels (of this sort) if you wish, but I do not care (to supply them), O dervish.

  • این الم و حم این حروف  ** چون عصای موسی آمد در وقوف 
  • This Alif-Lám-Mím and Há-Mím—these Letters become, on (real) comprehension (of their meaning), like the rod of Moses.

  • حرفها ماند بدین حرف از برون  ** لیک باشد در صفات این زبون 
  • The (other) letters resemble these Letters outwardly but are subject (to them) in respect of the (sublime) attributes of the latter.