کای غلام خاص و ای حمال عرش ** ای مطاع الامر اندر عرش و فرش
Crying, “O favourite youth (page-of-honour), O bearer of the Throne, O thou whose command is obeyed in heaven and earth,
رو به حق رحمت رحمن فرد ** رو به حق آنک با تو لطف کرد
Depart, for the sake of the mercy of the Merciful (God)! Depart, for the sake of Him who hath shown kindness unto thee!
حق شاهی که جز او معبود نیست ** پیش او زاری کس مردود نیست 1655
(Depart), for the sake of that King who alone is worshipped and with whom no one's lamentation is rejected!”
گفت نتوانم بدین افسون که من ** رو بتابم ز آمر سر و علن
He replied, “These conjurations cannot move me to avert my face from (disobey) the Giver of (all) commands secret or manifest.”
گفت آخر امر فرمود او به حلم ** هر دو امرند آن بگیر از راه علم
She said, “After all, He hath commanded forbearance: both (severity and forbearance) are commanded: take (choose) the latter on the ground of knowledge.”
گفت آن تاویل باشد یا قیاس ** در صریح امر کم جو التباس
He replied, “That would be an interpretation or an inference: do not seek to confuse the plain meaning of the command.
فکر خود را گر کنی تاویل به ** که کنی تاویل این نامشتبه
If thou interpret (alter) thine own thought (so as to make it agree with the command), ’tis better than that thou shouldst interpret (pervert) this unequivocal (command).
دل همیسوزد مرا بر لابهات ** سینهام پر خون شد از شورابهات 1660
My heart is burning (melting) at thy supplication, my bosom is filled with blood on account of thy salty tears.
نیستم بیرحم بل زان هر سه پاک ** رحم بیشستم ز درد دردناک
I am not pitiless; nay, I have greater pity than those three holy ones for the sorrow of the sorrowful.
گر طبانجه میزنم من بر یتیم ** ور دهد حلوا به دستش آن حلیم
If I am slapping an orphan, while a mild-natured person may put halwá (sweetmeat) in his hand,