گوش من کرست از زاری‌کنان ** که منم در کف او هم‌چون سنان
My ear is deaf to those who make lamentation, for I am as the spear in His hand.
بیان آنک مخلوقی کر ترا ازو ظلمی رسد به حقیقت او هم‌چون آلتیست عارف آن بود کی بحق رجوع کند نه به آلت و اگر به آلت رجوع کند به ظاهر نه از جهل کند بلک برای مصلحتی چنانک ابایزید قدس الله سره گفت کی چندین سالست کی من با مخلوق سخن نگفته‌ام و از مخلوق سخن نشنیده‌ام ولیکن خلق چنین پندارند کی با ایشان سخن می‌گویم و ازیشان می‌شنوم زیرا ایشان مخاطب اکبر را نمی‌بینند کی ایشان چون صدااند او را نسبت به حال من التفات مستمع عاقل به صدا نباشد چنانک مثل است معروف قال الجدار للوتد لم تشقنی قال الوتد انظر الی من یدقنی
[Explaining that when injury befalls you from a creature of God, he in reality is like an instrument. The gnostic is he that refers (all action) to God, not to the instrument; and if he refer it to the instrument formally, he does so not in ignorance but for a purpose. Thus Abú Yazíd, may God sanctify his spirit, said, “During all these years I have never spoken to any creature or heard any creature speak to me; but people fancy that I am speaking and listening to them, because they do not see the Most Great Speaker, of whom they in relation to me are (only) the echo.” The intelligent hearer pays no heed to the echo. There is a well-known proverb to this effect, (namely), “The wall said to the nail, ‘Why are you splitting me?’ The nail replied, ‘Look at him who is hitting me.’”]
احمقانه از سنان رحمت مجو ** زان شهی جو کان بود در دست او
Do not foolishly beg the spear for mercy: beg (mercy) of the King in whose hand it (the spear) is (held).
باسنان و تیغ لابه چون کنی ** کو اسیر آمد به دست آن سنی
How shouldst thou supplicate the spear and sword which are captives in the hand of that Exalted One?
او به صنعت آزرست و من صنم ** آلتی کو سازدم من آن شوم 1685
He is (like) Ázar in craftsmanship, and I am the idol (made by Him): whatever instrument He may make of me, I become that.
گر مرا ساغر کند ساغر شوم ** ور مرا خنجر کند خنجر شوم
If He make me a cup, I become a cup; and if He make me a dagger, I become a dagger.
گر مرا چشمه کند آبی هم ** ور مرا آتش کند تابی دهم
If He make me a fountain, I give water; and if He make me fire, I give heat.
گر مرا باران کند خرمن دهم ** ور مرا ناوک کند در تن جهم
If He make rain of me, I give a cornstack; and if He make an arrow of me, I dart into the body.
گر مرا ماری کند زهر افکنم ** ور مرا یاری کند خدمت کنم
If He make me a snake (márí), I emit venom; and if He make me a friend (yárí), I do (kindly) service.
من چو کلکم در میان اصبعین ** نیستم در صف طاعت بین بین 1690
I am as a pen between His two fingers: I am not a waverer in the ranks of obedience (to Him).”
خاک را مشغول کرد او در سخن ** یک کفی بربود از آن خاک کهن
He (Azrael) engaged the Earth in (this) discourse, (and meanwhile) he snatched from the old Earth a handful (of clay).