-
آن رخام خوب و آن سنگ شریف ** برج زندان را بهی بود و الیف
- The beautiful marble and the noble stone of the prison-bastion were pleasing and agreeable (to us).
-
چون شکستش تا که زندانی برست ** دست او در جرم این باید شکست
- Why did he break them, so that the prisoners escaped? His hand must be broken (cut off) as a penalty for this (crime).”
-
هیچ زندانی نگوید این فشار ** جز کسی کز حبس آرندش به دار
- No prisoner will talk such nonsense except that one who is brought from prison to the gallows.
-
تلخ کی باشد کسی را کش برند ** از میان زهر ماران سوی قند 1720
- How should it (death) be bitter to one whom they take from amidst snake-poison towards sugar?
-
جان مجرد گشته از غوغای تن ** می‌پرد با پر دل بی‌پای تن
- The soul, freed from the turmoil of the body, is soaring on the wings of the heart (spirit) without bodily feet (means of movement),
-
هم‌چو زندانی چه که اندر شبان ** خسپد و بیند به خواب او گلستان
- Like the prisoner in a dungeon who falls asleep at night and dreams of a rosegarden,
-
گوید ای یزدان مرا در تن مبر ** تا درین گلشن کنم من کر و فر
- And says, “O God, do not bring me (back) to my body, (but let me alone) in order that I may walk as a prince in this garden.”
-
گویدش یزدان دعا شد مستجاب ** وا مرو والله اعلم بالصواب
- God says to him, “Thy prayer is granted: go not back”—and God best knoweth the right course.
-
این چنین خوابی ببین چون خوش بود ** مرگ نادیده به جنت در رود 1725
- Consider how delightful is such a dream! Without having seen death, he (the dreamer) goes into Paradise.
-
هیچ او حسرت خورد بر انتباه ** بر تن با سلسله در قعر چاه
- Does he feel any regret for (his former) wakefulness and for the body (which he has left) in chains at the bottom of the dungeon?