-
وز نیاز عاجزانه‌ی خویشتن ** وز خیال و وهم من یا صد چو من
- And beyond my feeble supplication and the fancy and imagination of myself or a hundred like me,
-
بودم اومیدی به محض لطف تو ** از ورای راست باشی یا عتو
- Beyond living righteously or behaving disobediently—I had a (great) hope in Thy pure lovingkindness.
-
بخشش محضی ز لطف بی‌عوض ** بودم اومید ای کریم بی‌عوض 1840
- I had hope in the pure bounty (flowing) from Thy spontaneous loving kindness, O Gracious Disinterested One.
-
رو سپس کردم بدان محض کرم ** سوی فعل خویشتن می‌ننگرم
- I turn my face back to that pure grace: I am not looking towards my own actions.
-
سوی آن اومید کردم روی خویش ** که وجودم داده‌ای از پیش بیش
- I turn my face towards that hope, for Thou hast given me existence older than of old.
-
خلعت هستی بدادی رایگان ** من همیشه معتمد بودم بر آن
- Thou gavest (me) existence, free of cost, as a robe of honour: I have always relied upon that (generosity).”
-
چون شمارد جرم خود را و خطا ** محض بخشایش در آید در عطا
- When he recounts his sins and trespasses, the Pure Bounty begins to show munificence,
-
کای ملایک باز آریدش به ما ** که بدستش چشم دل سوی رجا 1845
- Saying, “O angels, bring him back to Us, for his inward eye has (ever) been (turned) towards hope.
-
لاابالی وار آزادش کنیم ** وآن خطاها را همه خط بر زنیم
- Like one who recks of naught, We will set him free and cancel all his trespasses.
-
لا ابالی مر کسی را شد مباح ** کش زیان نبود ز غدر و از صلاح
- (To say) ‘I reck not’ is permitted to that One (alone) who loses nothing by perfidy and (gains nothing) by probity.