-
وصف آن سنگی نماند اندرو ** پر شود از وصف خور او پشت و رو
- That stony nature does not remain in it: back and front, it is filled with sunniness.
-
بعد از آن گر دوست دارد خویش را ** دوستی خور بود آن ای فتا
- Afterwards, if it love itself, that (self-love) is love of the sun, O youth;
-
ور که خود را دوست دارد ای بجان ** دوستی خویش باشد بی‌گمان
- And if it love the sun with (all) its soul, ’tis undoubtedly love of itself.
-
خواه خود را دوست دارد لعل ناب ** خواه تا او دوست دارد آفتاب
- Whether the pure ruby loves itself or whether it loves the sun,
-
اندرین دو دوستی خود فرق نیست ** هر دو جانب جز ضیای شرق نیست 2030
- There is really no difference in these two loves: both sides (aspects) are naught but the radiance of the sunrise.
-
تا نشد او لعل خود را دشمنست ** زانک یک من نیست آنجا دو منست
- Until it (the stone) has become a ruby, it is an enemy to itself, because it is not a single “I”: two “I's” are there;
-
زانک ظلمانیست سنگ و روزکور ** هست ظلمانی حقیقت ضد نور
- For the stone is dark and blind to the day (-light): the dark is essentially opposed to light.
-
خویشتن را دوست دارد کافرست ** زانک او مناع شمس اکبرست
- (If) it love itself, it is an infidel, because it offers intense resistance to the supreme Sun.
-
پس نشاید که بگوید سنگ انا ** او همه تاریکیست و در فنا
- Therefore ’tis not fitting that the stone should say “I,” (for) it is wholly darkness and in (the state of) death.
-
گفت فرعونی انا الحق گشت پست ** گفت منصوری اناالحق و برست 2035
- A Pharaoh said “I am God” and was laid low; a Mansúr (Halláj) said “I am God” and was saved.