ور خورد خود فی‌المثل دام و ددش ** گوشت عاشق زهر گردد بکشدش 2725
And if the wild beast devour him even parabolically, the lover's flesh will become poison and kill him.
هر چه جز عشقست شد ماکول عشق ** دو جهان یک دانه پیش نول عشق
Everything except love is devoured by Love: to the beak of Love the two worlds are (but) a single grain.
دانه‌ای مر مرغ را هرگز خورد ** کاهدان مر اسپ را هرگز چرد
Does a grain ever devour the bird? Does the manger ever feed on the horse?
بندگی کن تا شوی عاشق لعل ** بندگی کسبیست آید در عمل
Do service (to God), that perchance thou mayst become a lover: (devotional) service is a means of gaining (Love): it comes into action (produces an effect).
بنده آزادی طمع دارد ز جد ** عاشق آزادی نخواهد تا ابد
The servant (of God) desires to be freed from Fortune; the lover (of God) nevermore desires to be free.
بنده دایم خلعت و ادرارجوست ** خلعت عاشق همه دیدار دوست 2730
The servant is always seeking a robe of honour and a stipend; all the lover's robe of honour is his vision of the Beloved.
در نگنجد عشق در گفت و شنید ** عشق دریاییست قعرش ناپدید
Love is not contained in speech and hearing: Love is an ocean whereof the depth is invisible.
قطره‌های بحر را نتوان شمرد ** هفت دریا پیش آن بحرست خرد
The drops of the sea cannot be numbered: the Seven Seas are petty in comparison with that Ocean.
این سخن پایان ندارد ای فلان ** باز رو در قصه‌ی شیخ زمان
This discourse hath no end. Return, O reader, to the story of the Shaykh of the time.
در معنی لولاک لما خلقت الافلاک
On the meaning of “But for thee, I would not have created the heavens.”
شد چنین شیخی گدای کو به کو ** عشق آمد لاابالی اتقوا
A Shaykh like this became a beggar (going) from street to street. Love is reckless: beware!