جوع رزق جان خاصان خداست ** کی زبون همچو تو گیج گداست
Hunger is the daily bread of the souls of God's elect: how is it amenable to (in the power of) a beggarly fool like thee?
باش فارغ تو از آنها نیستی ** که درین مطبخ تو بینان بیستی
Be at ease: thou art not (one) of those, so that thou shouldst tarry without bread in this kitchen.”
کاسه بر کاسهست و نان بر نان مدام ** از برای این شکمخواران عام
There are always bowls on bowls and loaves on loaves for these vulgar belly-gods.
چون بمیرد میرود نان پیش پیش ** کای ز بیم بینوایی کشته خویش
When he (such a person) dies, the bread comes forward, saying, “O thou who didst (almost) kill thyself from fear of having no food,
تو برفتی ماند نان برخیز گیر ** ای بکشته خویش را اندر زحیر 2850
Thou art gone (from the world), (but) the bread is still there: arise and take it (if thou canst), O thou who didst (almost) kill thyself in agony!”
هین توکل کن ملرزان پا و دست ** رزق تو بر تو ز تو عاشقترست
Hark, put trust in God, do not let thy feet and hands tremble (with fear): thy daily bread is more in love with thee than thou (with it).
عاشقست و میزند او مولمول ** که ز بیصبریت داند ای فضول
It is in love (with thee) and is lingering (only) because it knows of thy lack of self-denial, O trifler.
گر ترا صبری بدی رزق آمدی ** خویشتن چون عاشقان بر تو زدی
If thou hadst any self-denial, the daily bread would come and throw itself upon thee as lovers do.
این تب لرزه ز خوف جوع چیست ** در توکل سیر میتانند زیست
What is this feverish trembling for fear of hunger? In (possession of) trust in God one can live full-fed.
حکایت آن گاو کی تنها در جزیره ایست بزرگ حق تعالی آن جزیرهی بزرگ را پر کند از نبات و ریاحین کی علف گاو باشد تا به شب آن گاو همه را بخورد و فربه شود چون کوه پارهای چون شب شود خوابش نبرد از غصه و خوف کی همه صحرا را چریدم فردا چه خورم تا ازین غصه لاغر شود همچون خلال روز برخیزد همه صحرا را سبزتر و انبوهتر بیند از دی باز بخورد و فربه شود باز شبش همان غم بگیرد سالهاست کی او همچنین میبیند و اعتماد نمیکند
Story of the cow that is alone in a great island. God most High fills the great island with plants and sweet herbs which are cows' fodder, and the cow feeds on all that (vegetation) till nightfall and grows fat (and big) as a mountain-crag. When night comes, she cannot sleep for anxiety and fear, (for she thinks), “I have fed on the whole field: what shall I eat to-morrow?” So in consequence of this anxiety she becomes thin like a toothpick. At daybreak she sees the whole field is greener and richer than it was yesterday, and again she eats and grows fat. Then again at nightfall the same anxiety seizes her. For years she has been experiencing the like of this, and (yet) she puts no confidence (in the Provider).
یک جزیرهی سبز هست اندر جهان ** اندرو گاویست تنها خوشدهان 2855
There is in the world a green island where a sweet-mouthed cow lives alone.