-
قسم او خاکست گر دی گر بهار ** میر کونی خاک چون نوشی چو مار
- Its (the vile creature's) food is earth, whether in winter or in spring; thou art the lord of creation: how is it thou eatest earth like the snake?
-
در میان چوب گوید کرم چوب ** مر کرا باشد چنین حلوای خوب
- The wood-worm in the midst of wood says, “For whom (else) should be such fine sweetmeat?”
-
کرم سرگین در میان آن حدث ** در جهان نقلی نداند جز خبث
- The dung-worm amidst (all) that pollution knows no dessert in the world but filth.
-
مناجات
- Prayer.
-
ای خدای بی‌نظیر ایثار کن ** گوش را چون حلقه دادی زین سخن 305
- O God who art without peer, show favour! Since Thou hast bestowed on (our) ear this discourse as an ear-ring,
-
گوش ما گیر و بدان مجلس کشان ** کز رحیقت می‌خورند آن سرخوشان
- Take hold of our ear and draw us along to the assembly where the joyous revellers drink of Thy wine.
-
چون به ما بویی رسانیدی ازین ** سر مبند آن مشک را ای رب دین
- Forasmuch as Thou hast caused a waft of its perfume to reach us, do not stopple the head (mouth) of that wine-skin, O Lord of the Judgement!
-
از تو نوشند ار ذکورند ار اناث ** بی‌دریغی در عطا یا مستغاث
- Whether they are male or female, they (all Thy creatures) drink from Thee: O Thou whose help is besought, Thou art stintless in giving.
-
ای دعا ناگفته از تو مستجاب ** داده دل را هر دمی صد فتح باب
- O Thou by whom the unspoken prayer is answered, who bestowest at every moment a hundred bounties on the heart,
-
چند حرفی نقش کردی از رقوم ** سنگها از عشق آن شد هم‌چو موم 310
- Thou hast limned some letters of writing: rocks have become (soft) as wax for love of them.
-
نون ابرو صاد چشم و جیم گوش ** بر نوشتی فتنه‌ی صد عقل و هوش
- Thou hast scribed the nún of the eyebrow, the sád of the eye, and the jím of the ear as a distraction to a hundred minds and understandings.