-
هر کسی پس سبلت تو بر کند ** عذر آرد خویش را مضطر کند 3065
- (For) afterwards every one will pluck your moustache and offer (the same) excuse and make himself out to be acting under compulsion.
-
حکم حق گر عذر می‌شاید ترا ** پس بیاموز و بده فتوی مرا
- If ‘the decree of God’ seems to you a proper excuse, then instruct me and give me a canonical decision (on the point);
-
که مرا صد آرزو و شهوتست ** دست من بسته ز بیم و هیبتست
- For I have a hundred desires and lusts, (but) my hand is tied by fear and awe (of God).
-
پس کرم کن عذر را تعلیم ده ** برگشا از دست و پای من گره
- Do me a favour, then: teach me the excuse, untie the knots from my hands and feet!
-
اختیاری کرده‌ای تو پیشه‌ای ** که اختیاری دارم و اندیشه‌ای
- You have chosen a handicraft, (thereby) saying (virtually), ‘I have a (certain) choice and a (certain) thought.’
-
ورنه چون بگزیده‌ای آن پیشه را ** از میان پیشه‌ها ای کدخدا 3070
- Otherwise, how have you chosen that (particular) handicraft out of all the rest, O master of the house?
-
چونک آید نوبت نفس و هوا ** بیست مرده اختیار آید ترا
- When the hour comes for the flesh and the passions (to be indulged), there comes to you as great a power of choice as is possessed by twenty men;
-
چون برد یک حبه از تو یار سود ** اختیار جنگ در جانت گشود
- When your friend deprives you of a farthing of profit, the power to pick a quarrel (with him) is (at once) developed in your soul;
-
چون بیاید نوبت شکر نعم ** اختیارت نیست وز سنگی تو کم
- (But) when the hour comes for thanksgiving on account of (God's) benefactions, you have no power of choice and are inferior to a stone.
-
دوزخت را عذر این باشد یقین ** که اندرین سوزش مرا معذور بین
- Assuredly this will be the excuse of your Hell, (namely), ‘Consider me excused for this burning!’